Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
bajkinadobranoc.Amy?Niemaunasrównowagi.
Tojazajmujęsięwszystkim,podczasgdytyrzekomo
pracujesz.
–Rzekomo?
–Ajawiem,cotamrobisz?Wracaszpóźno,jesteśjuż
zmęczony.Nawetgdybyśniebył,todzieciitakjużśpią.
Wszystkojestnamojejgłowie,wszystko.Jużnawetnie
wspomnęowakacjach.–Patrycjazałkała.Szumiałojej
wgłowie,myślitrochęsięplątały,alejednocześnieczuła
potrzebę,żebywreszciewszystkozsiebiewyrzucić.
–Przepraszam,rzeczywiścieostatnio...–podjął
Grzegorz,alePatrycjaweszłamuwsłowo.
–Myślisz,żemamochotębyćtakąnarzekającążoną?
Sądzisz,żewłaśnieotymmarzę,żebycodziennie
odczuwaćzłośćifrustrację?Izaciskaćzęby,kiedy
wracaszdodomu,żebyniewszczynaćkolejnej
awantury?Naprawdęmamdość!–krzyknęła,łkając.–
Niewiem,cosięstało,żenaglezdwojgakochających
się,wspierającychludzistaliśmysięwłasnymi
karykaturami.Kreaturami,którenieumiejąsiędogadać,
jamamwiecznepretensje,atysięwycofujesz.Niemam
siły.Jestemokrutniezmęczona,wyssanazżycia,
wyczerpana.Bliźniakidająwkość,Majateżwymaga
uwagi.Dotegodom,sprzątanie,gotowanie,pranie.
Aciebieniema.Ichujwie,gdziejesteś!
–Wpracy–wyszeptałGrzegorz.
–Przecieżjateżpracuję.–Patrycjapatrzyłanamęża
przezłzy.
–Wiem,kochanie.
–„Wiem,kochanie”–przedrzeźniłajegosłowa,
nadającimzgryźliwyton.–Nicniewiesz!Wychodzisz
rano,wracaszwieczorem.Wysłuchujeszmoichpretensji,
alepewniemyślamijesteśgdzieśindziej,apotemidziesz
