Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Wiesz,nie.–Julessięśmieje.–Aletak.Czytomasens?
Matkaczeka,nieodrywawzrokuodoczucórki.
JuleswskazujeszerokimgestemOldColony,wszystkie
transparenty–SOUTHIENIEPOJEDZIE,WITAJCIEWBOSTONIE
ZARZĄDZANYMDEKRETAMI,BRAKGŁOSOWANIA=BRAK
PRAW–inapisynamalowanesprayemnachodniku:Czar
nu
chy
dodomu,WhitePower,WracajciedoAfryki,apotemdoszkoły.Przez
sekundęMaryPatwyglądatonaprzygotowaniadowojny.Brakuje
jedynieworkówzpiaskiemiwieżyczekbunkrów.
–Tomojaostatniaklasa–dodajeJules.
–Wiem,kochanie.
–Inicniemasensu.
Stojącnachodniku,MaryPatobejmujecórkęipozwalajej
wypłakiwaćsięnaswoimramieniu.Ignorujespojrzenia
przechodniów.Imbardziejsięgapią,tymwiększądumęczuje
zpowodutegosłabegodziecka,któreurodziła.Przy
naj
mniej
Commonwealthniepozbawiłjejserca,chcepowiedzieć.Przy
naj
mniej
tegosiętrzyma,wyobo
jętne,tępeirlandz
kiedupki.
Mogębyćjednązwas.Aleonaniejest.
Kiedywypuszczająsięzobjęć,MaryPatocierakciukamiłzyspod
oczucórki.Mówijej,żejestwporządku.Mówijej,żepewnegodnia
tobędziemiałosens.
Mimożesamanadalczekanatendzień.Mimożepodejrzewa,
iżczekająnatowszyscynaświecie.
