Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
2
opowrocieJulesbierzekolejnyprysznic,apotemwpadajej
żałosnychłopak,Ronald„Rum”Collins,ijejskrzydłowaoddrugiej
klasy,BrendaMorello.Brendajestniskąblondynkąobrązowych
oczachifigurzetakpełnejipulchnej,żewydajesięzaprojektowana
przezBogawtymcelu,żebymężczyźnitraciliwątekzakażdym
razem,kiedyBrendasiępojawia.Oczywiściewieotymiwydajesię
tymzażenowana;nadalubierasięjakchłopczyca,coMaryPatzawsze
wniejlubiła.JuleswołaBrendędoswojegopokoju,żebyjązapytać,
wcomasięubrać,więcMaryPatutknęławkuchnizRumem,który
jakjegoojcieciwujowiemaumiejętnościkonwersacyjnepieczonej
szynki.Opanowałjednaksztukęoszczędnegowypowiadaniasię
wobecnościdziewczynirówieśnikówzSouthieHigh,zastępując
naturalnątępotęspojrzenialeniwąpogardą,którąwielenastolatków
bierzezaoznakęwyluzowania.Ijejwłasnacórkadałasięnatonabrać.
–Hm,ładniepanidzisiajwygląda,paniF.
–Dziękuję,Ronaldzie.
Rozglądasiępokuchni,jakbyniewidziałjejjużzestorazy.
–Mamamówiła,żewzeszłymtygodniuwidziałapanią
wsupermarkecie.
–Doprawdy?
–Taa.Powiedziała,żekupowałapanipłatki.
–Cóż,skorotakmówi.
–Jakie?
–Płatki?
–Taa.
–Niepamiętam.
–LubięFrootLoops.
–Totwojeulubione,co?
Kilkakrotniekiwagłową.
–Chybażezadługosąwmlekuije,no,zabarwiają.
–Toniedobrze.
