Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Wyciągnęłagwałtowniedłońwstronędamy.Kobieta
wydęłausta,jakbyzniesmaczonatymgestem,mimo
tojednakzdobyłasięnawymuszonyuśmiechiprzelotne
muśnięciedłoni.
–AmberLimper.Dozobaczeniawniedzielęwogrodzie.
Topowiedziawszy,przywdziałanatwarzposępnąminę,
gwałtownieobróciłasięnapięcieiruszyławmrok
korytarza,jakbyczymprędzejmusiaławydostaćsię
nazewnątrz,bozbrakupowietrzagroziłojejuduszenie.
Matkazcórkąposłałysobiepytającespojrzenia
iwróciłydomieszkania.
Wkamienicynigdydotądnieurządzanoimprez.
Tamaranawetwysnułatezę,żezajejosiemnastulat
życianigdynatakowejniebyła.Sąsiedziraczejniepałali
sympatiądorodzinyWładysławaiAlicji,ponieważnie
dość,żeKilianowiebylijedynąpolsko-mazurskąrodziną,
todotegoniewiodłoimsięnajlepiej.Wyraźnieodstawali
statusemodinnychmieszkańcówkamienicy.
WyjątekdlaTamarystanowilisynowieHoffleinów.
Ponieważjedenzaręczyłsięzjejkoleżankązeszkoły,
częstospędzalirazemczasnadjeziorem.Niebylijednak
żarliwymiprzyjaciółmi.
Ktowie,byćmożeAmbermacórkęiwkońcuznajdę
serdecznąprzyjaciółkę?–zastanawiałasięTamara,
znadziejąpatrzącnazaproszenie,leczmatkaszybko
sprowadziłająnaziemię,zaganiającdoroboty,którejjak
zwyklemieliwbród.
***
Niewielkiogródzakamienicąnigdywcześniejniebyłtak
uporządkowanyiudekorowanykwieciem.Mieszkańcy
KönigsbergerStraβe,nacodzieńzajęcipracąnaroli
iświadczeniemróżnorakichusługwSensburgu,niedbali
otęczęśćprzynależącegodoichdomuterenu.Teraz
jednakzrównymzaangażowaniemchwalilizmiany,jakie
