Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Siedzędozamknięcia,doczwartejrano
–powiedziałamześmiechem.
–Okej.–Dopiłszybkodrinkairuszyłwstronęwyjścia.
–Dozobaczenia.
Słucham?Jakto,dozobaczenia?Dozobaczenia
oświcieczydozobaczeniakiedyśtam?
Przezkolejnegodzinyzastanawiałamsię,
ocowłaściwiemuchodziło.Coznaczyłytesłowa?
Ostateczniedoszłamdowniosku,żetobyłojedynie
zwykłepożegnanie.Kiedywięcwychodziłamchwilę
poczwartejranoiujrzałamgoopartegooauto,
wytrzeszczyłamoczy.
–Cotyturobisz?–spytałamzszokowana.
–Mówiłem,żewpadnępociebie–odpowiedział,
marszczącczoło.
–Czytyniesypiasz?
–Lubięnoc,lepiejmisięmyśli.–Uśmiechnąłsię.
–Imiałemparęsprawdozałatwienia.Wskakuj,zabieram
cięnarandkę.
–Randkę?Zarazbędzieświtać.Ajajestem
pocałonocnejzmianie,padamznóg.
–Nieprzynudzaj,babciu.Trzebakorzystaćzżycia.
Czymusiałmnietakirytować?Gdybybyłmoim
potencjalnymchłopakiem,kopnęłabymgowdupę.
Niestety,wtejsytuacjiniemiałaminnegowyjścia.
Wsunęłamsięnamiejscepasażeraizapięłampas.
–Maszochotęnaśniadanie?–zapytał,ruszającsprzed
