Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
istotne,„co”wywołałotodoświadczenie),leczkonsekwencji,jakie
przyniesieonojegopodmiotowi.Decydującejestto,jakonowpływa
nauczestnika.Przeżyciejestsprowokowaneiwywołanejakimś
zewnętrznymbodźcem,impulsem,działaniem.Matobyć
poruszenie,wybiciezzastanegostanuiutartegorytmu.
Taemocjonalnazmianapowodujedalszenastępstwa.Zewnętrzny
impulsoddziałujewięcnapoziomieintelektualnym(przysparza
wiedzy),fizycznym(dajenoweumiejętności),jakrównież
społecznym(budujenowystosunekdoinnychosób).Przyczyną
zmianymożebyćjednoemocjonalneprzeżycie,alereakcjęczęsto
powodujecałyzespół(łańcuch)przeżyćidoznań.Przeżyciewtej
metodziejestwięc(świadomyminieświadomym)wielokanałowym
ruchemizmianą.
Biorącpoduwagępowyższekrótkierozważanialingwistyczne,
odpowiednimpolskimokreśleniemprezentowanejmetodywydaje
się„pedagogikaprzeżyć”(wdomyśle:„granicznych”).Wniniejszej
pracysformowanietobędziezamienneużywaneznazwą
„pedagogikaprzeżyciowa”,aogólne,szerokorozumianedziałania
wynikająceztejmetody(akcje,zadania,gryitd.)będąnazywane
„projektamiprzeżyciowymi”.
1Za:A.Kamiński,Nauczanieiwychowaniemetodąharcerską,Warszawa2001,
s.61.
2Za:tamże,s.63–64.
3Tamże,s.65–66.
4Por.J.Huizinga,Homoludens–zabawajakoźródłokultury,Warszawa1985;
E.Kędzior-Niczyporuk(wybórired.),Wprowadzeniedopedagogikizabawy.
Wybórtekstówdrukowanychw„Kropli”wlatach1992–1994,Lublin1998;
W.Dobrołowicz,Psychodydaktykakreatywności,Warszawa1995.
5Z.Zaorska,Tłoteoretycznepedagogikizabawy,„GrupaiZabawa”1995,
nr1,s.9.
6Por.W.Doroszewski,S.Skorupka(red.),Słownikjęzyka
polskiego,t.7,Warszawa1965.
