Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Obajmężczyźnispojrzeliprzezokno.Przyglądalisię
wmilczeniu,jakpiastunkapomagawstaćzłotowłosej
czterolatceiotrzepujejejkosztownąsukienkę
zwyschniętejodupałuziemi.
–JednegoniktTelniczanceodmówićniemoże–rzekł
Krzysztofpochwilinamysłu.–Ochroniłaksięciaprzed
miłostkami,któremogłybypokrzyżowaćdynastyczne
planyJagiellonów.Towszystkodajenamszansę.Szansę,
ojakiejosiemlattemunawetnieśniłem.
–AcóżKatěrinamadotego?
–Ech,Mikołaju!Jaktywąskoświatpostrzegasz.Pomyśl.
Wodróżnieniuodswychbracinaszksiążęzdrówniczym
tur.Przygódnieszukał,borodzinęmanautrzymaniu.Nie
dotknęłogoprzekleństwoniemieckiejchoroby[15],która
zbierażniwowśródnaszejszlachty.Amówięto,byśity
wziąłsobiedosercawiernośćksięcia–rzuciłznacząco.
–ŻebyśoprzyszłychdziedzicówSzydłowcazatroszczył
sięzmałżonkączymprędzej.Naślicznelicamieszczanek
niezerkajtakpożądliwie,jeśliniechceszżycia
zmarnować.Baczinato,żedobrejpanibratowej
skrzywdzićciniepozwolę.
–PrzeciemiłujęmojąAnulęijestemjejwierny–burknął
skarconyMikołaj.
–Temunieprzeczę.Alepamiętaj,żenagłenieszczęście
szybkoródSzydłowieckichzakończyćmoże.Jeszczekilka
miesięcytemubyłonaspięciu…–Podskarbizamilkł.
Mikołajtakżespuściłwzrok.Obajpomyśleliotym
samym:onajmłodszymbracie,Marcinie,którymiałprzed
sobąświetlanąprzyszłość,aprzezupadekzkoniażywot
tragiczniezakończył.
–Mówmylepiejoksięciu.Jakimaszplan,Krzysztofie?
–Trzebazacząćjednaćsobiewrogów,aprzyjaciół
gotowaćdodziałania.Bylepocichu.Lepiej,żebyksiążę
