Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
rozmawiać.Ichrelacjamiałajednakzasadnicząwadę:
obojewiedzieli,żeWielkaSowanietolerowałazwiązków
wzespole,ażeKristýnachciaławrócić,szefowanie
mogłasięonichdowiedzieć.Kolejnatajemnica.
Minąłrok.Potemkolejnepół.Kristýnawciążnie
potrafiłamyślećoTermerzebezuczuciagoryczy,ale
przestałażałować,żewynikporannegotestuprzed
świętamiokazałsięnegatywny.Nawetjeślipoczątekbył
fatalny,teraz,gdycoranojadłaśniadaniezukochanym
mężczyzną,apracanabrałasensu,uświadomiłasobie,
żeostatniemiesiącenależałydonajbardziej
harmonijnychwcałymjejżyciu.Trwałczerwiec,było
ciepłoitylkoczasemsiąpiłdelikatny,letnideszcz.Kawę
musielidopićwbiegu,bowinternecieprzeczytali,
żewylotówkęnaŠternberkzatarasowałaprzewrócona
ciężarówka,którejniecierpliwykierowcapróbował
brawurowowyprzedzićtraktor,Kristýnapostanowiławięc
itymrazemjechaćpociągiem.Byjąodwieźć,David
musiałzerwaćsięwcześniejzłóżka.Nawiecznie
zatłoczonymdworcowymparkinguteżniemielidlasiebie
dużoczasu,nachyliłasię,dałamubuziakaiwyskoczyła
zauta,żebynietamowaćruchu.Nigdymutegonie
powiedziała(pewniebyjąwyśmiał),alelubiłateporanne
rozstaniaiichromantycznąaurę.Zatrzasnęładrzwi
samochodu,Davidruszył,aonajeszczeraznaniego
spojrzała.Zawszetakrobiła,dwie,trzysekundy,nie
więcej,alewtympatrzeniu–byłategopewna–wyrażała
sięcałajejmiłość.Wtakichchwilachczułasiębardzo
szczęśliwa.Aoprzyszłościmyślałazradościąiwielką
nadzieją.
