Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
AGATAFELCZYŃSKA
stałysiębiałe,skórzane,tzw.kowane,czylinabijanemosiężnymićwiekami,
pasysłużącedoprzepasywaniasukman,kamizel,wypuszczonychnawierzch
koszullubkaftanów.WchodziłyonetakżewskładmunduruDrugiego
PułkuKrakusów,spinającobowiązkowąkierezję.Opasującytalięrzemień
miałokołoczterechcentymetrówszerokościizapinanogometalowąprzecką.
Doczepianodoniegotrzylubczterypółkolaikilkapionowychwisiorów
przewleczonychprzezrzemienietecek,czylibrzękadeł19,któreprzeszłydo
strojumęskiegozkońskichuprzęży
20
.Dopasamocowanabywałamała
torebkamieszczącakrzesiwo,hubkęiskałkęsłużącedorozpalaniaognia.
Podczasruchurzemienieporuszałysięswobodnie,akilkadziesiątkółek
brzęczałorytmicznie.Tancerzmógłwołaćsłowamiludowejpieśni:nSiedem-
dziesiąttencekupasamibrzęcylPorachujdziewcynojeżeliniewięcy”21.
Dodatkowowczasiekarczmianychlubweselnychbójekposługiwanosię
nimijakbroniąpodręczną.NoszoneprzezKrakowiakówpasy,dłużejniż
jakoodzieżświątecznainauroczystości,zachowałysięjakoelementyliberii
służbydworskiejlubkostiumbaletowy22.
BrzęcząceelementypojawiałysiętakżewubraniuHucułów,mniej-
szościzamieszkującejpołudniowo-wschodniączęśćKarpatizachowującej
jeszczewXXwiekudużąodrębnośćetniczną.Szczególniezbytkownebyło
odświętneubraniekobiet,którewkładałym.in.koszuleoeleganckowyszywa-
nychrękawach,zapaski,włóczkowesztulpywbogatewzory,zawojenagłowę
orazbardzobogatąbiżuterię:mosiężnekolczykiiwyjątkowogęste,zwisające
ażdopiersi,obfite,ważącewsumienawetkilkakilogramów23ozdobyszyi,
składającesięzesznurówbłyszczącychszklanychkorali,wzorzystychpaciorek
lubkłokiczokmosiężnych,częstokilkurzędowychnaszyjników.Tworzyły
jesznury,doktórychdoczepionebyłyszeregimonetimosiężnychkrzyży-
ków,czasemrównieżprzetykanychczerwonymipaciorkamiidzwoneczkami.
Łączenieprzepychuozdóbiichbrzękuzatrakcyjnościąjestdomeną
wielukultur.Oczywiścieniemożnaodzieraćtegofaktuzinnych,bardziej
19
20
21
22
23
Ibidem,s.22-23.
K.Girtler,op.cit.,s.144.
Pieśńludowaza:T.Seweryn,op.cit.,s.22.
Ibidem,s.31-32.
W.Szuchiewicz,Huculszczyzna,Lwów1902,s.152-153.
40
