Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
żeistniejąróżnesposobymyślenia,wydarzyłsię,gdyzastanawiałam
sięnadtym,dlaczegokrowyniekiedyuparciestają,idącporampie.
Wielejużrazymówiłamipisałamotymdoświadczeniu:odkrycie
tozdefiniowałomojepodejściedopracyzezwierzętamiidało
impulsdomojejkarierynaukowej.
Wtamtychczasachosobypracującezbydłempoganiałyzwierzęta
okrzykami,szturchnięciamilubdelikatnymielektrowstrząsami.Aby
lepiejsięwczućwto,coczujekrowa,samastanęłamnarampiedla
bydła.Takzdałamsobiesprawęzczynników,któremogązakłócać
przeładunek:poruszającesięcienie,smugiświatłasłonecznego,
rozpraszająceprzedmiotytakiejakzwisającełańcuchyalbonawetcoś
takbanalnegojaksznurekrozwieszonynadrampą.Dlamniewejście
narampębyłoczymśoczywistym,leczpracownikom
przeprowadzającymbydłonawetnieprzyszłotodogłowy,
aniektórzymielimniezawariatkę.Napoczątkumojejpracy
przyjmowaniepunktuwidzeniakrowywydawałosiępomysłem
radykalnym,niemniejpotemstałosięznakiemrozpoznawczym
mojegopodejściadowszystkichzwierząt.
Przezwielelatpracowałamwprzemyśleprzetwórstwamięsnego
zmyśląopoprawiesposobuobchodzeniasięzbydłem,jakrównież
udzielałamkonsultacjiogrodomzoologicznymiinnyminstytucjom
natematrozmaitychzagadnieńzwiązanychzzachowaniemzwierząt.
GdyotympisałamwksiążceMyślenieobrazami,byłam
przekonana,żemójzwiązekzezwierzętami,zwłaszczazgatunkami
wykorzystywanymijakopokarmprzezinnezwierzęta–takimijak
bydło–musimiećcośwspólnegozmoimautyzmem.Sądziłam,
żewspólnyjestnaminstynktucieczkiwobeczagrożenia.
Rozumiałamlęktychzwierząt.Dopewnegostopniabardziej
identyfikowałamsięzniminiżzludźmi.
Ostateczniezdałamsobiesprawęztego,żewmoimmyśleniu
wizualnymjestskładnik,którymidajeumiejętnośćwidzeniarzeczy
niedostrzeganychprzezinnych.Zazwyczajzauważamszczegóły,
którewjakiśsposóbniepasują,sąnienamiejsculubwskazują
napewnewady,niekiedybardzogroźne,ioświadomościtejwięcej
opowiemwrozdzialeokatastrofach.Niebyłototak,żepoprostu
