Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
starczającymświadectwemistnienia„oralności”.Innitraktują
„oralność”jakokategorięanalizytekstuliterackiegopodob-
nądoillokucyjności.Jeszczeinni,uzbrojeniwarsenałpojęć,
takichjak„formuła”,„wykonanieustne”czy„kompozycja
cykliczna”,posługująsięnimjakbroniąmaszynową,zapomi-
nającnaogółowzględnościtychpojęćiichkulturowo-histo-
rycznymuzależnieniu.Takichchwytówintelektualnychchciał-
bymunikać.Wtymcelunieprzyjmujęzgóryżadnychtezani
modelieksplanacyjnych,leczrozwijamteoretycznąwarstwę
własnegowywodurównoleglezanaliząhistoryczną.Duża
liczbawystępującychwtejksiążcecudzysłowówjestjednym
zeskutkówtakiejmetody,ponieważwielokrotniezmuszony
byłemstosowaćrozmaiteterminyniejakozbytwcześnie,to
znaczywodniesieniudomomentudziejówkultury,wktórym
niezaistniałyjeszczepodstawydoichsformułowania,inaczej
bowiempowstawałbynieudolnytekstowyodpowiednikSaty-
riconuFelliniego.
Powstępnejfalistudiównad„oralnością”uwagaczęści
zainteresowanychtąteoriąbadaczyantykuprzesunęłasięna
„piśmienność”–cobyłodośćoczywiste,biorącpoduwagę
dostępdouchwytnych,materialnychźródeł,jakimisąteksty.
Dodziśjednakżebrak–wedługmojejwiedzy–ujęcia,któ-
rełączyłobypsychodynamikęoralnościwpostaciwyłożonej
przezOngairozwiniętejprzezjegonastępcówzteoriąme-
diówwywodzącąsięzeszkołyMcLuhana.Azatemniebada
sięformipraktykpiśmiennychpodkątemzawartychwnich
funkcjonalnychistrukturalnychresiduówustności.Niebada
sięrównieżwpływupraktykmowynaustanawianiezasad
myśleniapiśmiennego.Iwłaśnietakiebadaniejestgłównym
celemtejksiążki.
„Pierwotnąoralność”greckątraktujęwsposóbdośćogól-
ny,aprzyjęteprzezemniezałożeniacodojejnaturyzapewne
łatwobyłobyskrytykować.Mogłemwprawdziewykorzystać
nowszepraceLordaiGoody’egoorazichnastępcównapolu
oralistykietnograficznej(zwłaszczabogatestudiaafrykani-
styczne),leczbyłobytopróbąrekonstrukcjiexnihilo.Pod-
11
