Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
łyśmyrzucićmonetą,żebyzdecydować,któraznas
wgryziesięwpajęczakapierwsza.TrafiłonaVanię
zRepublikiZielonegoPrzylądka.Ostrazawodniczka,
nawetsięnieskrzywiła,więcgdynadeszłamojakolej,
niemogłamzawieśćPolski.Noimiałamjużwięcej
odwagi,boVaniawciążżyła.Zatopiłamzębywczymś
ciepłym…I…całkiemsmaczne…Takiczipsziemnia-
czany,tyle,żezodnóżamiiogonem.Możebardziej
chrupiący.Mei-ling,półIrlandce,półChince,nieprzy-
padłonjednakzbytniodogustu.„Smakujejaksmażo-
nypapier”–powiedziała.Notopocojeśćpapier,jak
możnacośbardziejpożywnego?
Poskorpionachprzyszedłczasnawyższypoziom
wtajemniczeniakulinarnego.Zresztą,skosztowanie
owadówbyłonawetdośćzabawne,bowybierasięje,
gdyjeszczeżyją.Wyglądająjakbysiędosiebietuli-
ły.Późniejzabawasiękończy:kładziesięjenagrilla,
czekadwieminutyi…możnaucztować.Nauczyłam
sięuważaćnajedwabniki,bomożnajeśćjedynieich
wnętrzeokolorzeszarym,totakamiałkapapkakon-
systencjąprzypominającaserekhomogenizowany.
Wydłubujesięjemałymipałeczkami.Żółtejpapkisię
niespożywa,botoodchody,któreniezostaływydalone
przedśmierciąowada.Niejadasięrównieżichtwardej
brązowejskorupy,alemójznajomy,Jack,dowiedział
sięotym,gdyjużmuchrzęściłapodzębami.Chińczy-
cyuśmialisięwówczasdołez,bootoAmerykaninzjadł
nietylkoskorupęjedwabnika,aleijegokupę.Jedwab-
nikimająponoćbardzodużowartościodżywczych.
Popołknięciujednegostwierdziłamjednak,żewitamin
poszukamsobiegdzieśindziej.
~21~
