Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
zpowrotemdokieszeninapiersi,spełniłswojezadanie.Nicnierobi
takniewinnegowrażeniajakmężczyzna,któryzanimzadzwoni
dodrzwi,jeszczesięszybkoprzyczesze.
–Dokuchnitędy–wskazałpanScheuch.
Podniosłemsięiposzedłemzanimparękroków.
–Aletowszystkotutajjestnasze–powiedział.
–Tak,tak,widzę–powiedziałem.–Naprawdębardzomiłozpana
strony,żepozwalamipanobejrzećmójstarydom.
Wróciłemdodużegopokoju.
–Mógłbymrozejrzećsięztyłu?Tamzawszebyłemposzkole,
wydajemisię.
PanScheuchskinąłgłową.
–Tak,tak,oczywiście–powiedział.–Rozumiempana…pana
sytuację.Jakjużmówiłem,niechsiępanrozgląda.
Zrobiłemniepewnykrokdoprzodu,wstronędrugiego
pomieszczenia,naprawooddrzwiwejściowych,alezatrzymałemsię
iwsparłemoporęczciężkiegofotela.Zakryłemtwarzdłonią,jak
gdybyzrobiłomisięczarnoprzedoczami,ipowolikręciłemgłową.
–Słabopanu?–spytałakobieta.
Alezabrzmiałotojakprzeczytanezkartki.Jeszczenieweszła
wrolę,incharacter.
PanScheuch,któregoimięchętniebympoznał,poszedłdokuchni.
Wróciłzeszklankąwody.Miałjednąztychpełnychdołeczków,
wieczniezadowolonychtwarzy,jakiebógdajewszystkimtym,których
sięzawcześniewypchniezkokonu.
–Proszębardzo–powiedział.
Dopieroterazzauważyłem,żewyglądałnadośćwysportowanego.
Twarzodwróciłamojąuwagę.Jegobicepsnapiąłmateriałkoszuli,
kiedypodawałmiszklankę.Takżenaszyimiałwyraźniewidoczne
mięśnie.
–Jużwporządku–powiedziałem–dziękuję.Totylkotenagłe
emocje.Żewszystkosiętakzmieniło.Odtegoczasutakczęstosię
przeprowadzałem.MieszkałemnawetwSzwecji.
Szwecjadlatego,żeakuratbyłakolejnaliteręS.Rbyłowzeszły
