Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
jestnienajgorzej.Dobrzesobieuświadomić,codla
nasmanaprawdęznaczenie.Właśniewtakiej
skrajnejsytuacjimożemydostrzec,żenacodzień
mijamysięzbliskimi,każdygdzieśpędzi,jestjakiś
galop,apotemsięokazuje,żetoprzestajebyć
ważne.
AtytużprzedpandemiązaczęłaśbudowęklinikiBudzikdla
dorosłych.
Itoteżmi–paradoksalnie–pomogło,bozaprzątało
głowętam,gdziejeszczebyłobymiejscenastrach.
Trzebabyłopodjąćmiliondecyzjidotyczącychispraw
budowlanych,iaspektówmedycznych.Dotego
nabieżącopojawiałysięproblemydorozwiązania
wdziecięcymBudziku,więcmiałamręcepełne
roboty.Byłonaprawdębardzodużopracyiemocji
ztymzwiązanych,alewtejchwilifundamentyjuż
stoją,wszystkotoczysięmimowirusa.
Myślisz,żetopodróżowanieigranienascenienasyciłycię
natyle,żebyłaśspokojniejsza?Możnasiętym„nakarmić”
nazapas?
Tak,miałamjakiśzapas.Zresztą,wiesz,jestemjuż
natyledojrzałaiwogóle„wysycona”życiem,żenie
przeżyłamtamtejwiosnyspecjalnejtraumy.Może
tokwestiadyscypliny?Kiedysłyszę,żedladobra
swojegoiinnychpowinnamzamknąćsięwdomuinie
wychodzićbezpotrzeby–robiętoityle.
Toniebyłpierwszyraz,gdytwójświatnaglesię
zatrzymał…Iśmiemtwierdzić,żetohamowaniebyło
najbardziejłagodne.
Wiesz,myślęsobie,żelosczyBógsprowadzananas
tylkotakiedoświadczenia,jakiejesteśmywstanie
wytrzymać.Tymrazembyłamwszczęśliwym
położeniu,boprzedlockdownemżyłambardzo
aktywnie,dużozrobiłam,zobaczyłam
