Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
roztopiony,zakrzepnięty,pusty,nieprzeniknieniegęsty
–słowagniją.Artaudcierpiniedlatego,żeniewie,czy
jego„ja”myśli,leczwskutekprzeświadczenia,żenie
posiadawładzynadwłasnymirefleksjami.Nietwierdzi,
żeniejestwstaniemyśleć–uważa,żenie„ma”myśli,
atojegozdaniemznaczywięcejniżposiadanie
właściwychideiczyosądów.Określenie„miećmyśl”
wskazujenaproces,dziękiktóremumyślsięutrwala,
objawiasamasobieizyskujezdolnośćdooddawania
„wszystkichokolicznościuczućiżycia”.Artaudtwierdzi,
żetakiejwłaśniemyśli,traktującejsamąsiebiezarówno
jakopodmiot,jakiprzedmiot,mubrakuje.Pokazuje,jak
heglowskaświadomość,zorientowananadramatyczną
formęizwróconakusobie,możesięznaleźćwstanie
całkowitejalienacji(zamiastosiągnąćbezstronną,
głębokąmądrość)–dziejesiętak,ponieważumysłjest
przedmiotem.
Artaudposługujesięwewnętrzniesprzecznym
językiem.Używamaterialistycznychobrazów
–przedstawiaumysłjakorzeczlubobiekt,aledomagasię
odeńnajczystszegoidealizmufilozoficznego.Niezgadza
sięnarozpatrywanieświadomościinaczejniżjako
procesu.Lecztowłaśniezpowoduswegoprocesualnego
charakteru–swejnieuchwytnościipłynności
–świadomośćjestdlaniegopiekłem.„Prawdziwyból
–twierdziArtaud–toczuć,jakmyślzmieniasię
wgłowie”.
Cogito
,któregooczywisteistnienieraczejnie
wymagadowodu,desperackoposzukuje
ars
cogitandi
.Inteligencja,zauważaArtaudzezgrozą,
tonajczystszyprzypadek.GdyKartezjusziValéryzdają
wspaniałe,optymistycznerelacjezposzukiwaniajasnych
