Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
10
Słowemwstępu
któresprawiły,żejednymzdominującychtematówtwórczościksiędzastałasię
miłośćzmysłowa,ujmowanajakodoznaniesakralneimistyczne.Tazależność
międzyżyciemidziełembyłaoczywistajużdlapierwszychkrytyków.uNależa-
łobydokażdejzpoezjiZiemicadopisaćpoufnykomentarz-objaśnić,zjakiego
źródłapłynąteżale,tegorzkiefermenty,tepłomienie,spalającesercenapo-
piół”-konstatowałJanLorentowiczwrecenzjiwydanegow1907rokutomiku
wierszySądwamniosę!13Ajednakautorompiszącymwniniejszymopracowa-
niuotwórczościZiemica-Poświata,ArturaGintera,bopodtakimipseudoni-
mamipublikowałSzandlerowski,udałosięuniknąćpułapkiprostegobiogra-
fizmu,wyważyćracje,odsłonićhermeneutykęomawianychtekstów.Cowięcej,
czytelnikotrzymujenaukowąrefleksjęnatematwszystkichuprawianychprzez
księdzarodzajówliterackich.Częśćpoświęconątwórczościotwierająszkice
odramatach,odnichbowiemiodichrealizacjiscenicznychrozpoczęłasięjego
literackakariera.Następnieomówionezostałyutworypoetyckie,wktórych
znaczącąrolęgrasymbolikanocyiciemności.Ostatnimpoddanymanalizie
tekstemksiędzajestConfteor,zbiórliterackoopracowanychlistówadresowa-
nychdoHelenyBeatusiupublicznionychprzezniązaledwierokpośmiercipoe-
ty.Analizamotywikitegodzieła-lokalizującegosięnastykuintymistyki,mi-
łosnegopoematuiquasi-powieściepistolarnej-dobitniedowodzi,żetworząc
zarównobeletrystykę,jakikorespondencjędoukochanej,postrzeganejprzez
niegojakoemanacjaboskości,Szandlerowskiczerpałztychsamychpokładów
wyobraźnipoetyckiej.
PublikacjęzamykaszkicpoświęconypowieściZachód,stanowiącejswoiste
dopełnienietomuConfteor.Torodzajzbeletryzowanejautobiografiinapisanej
przezHelenęBeatus,któraw1914rokuzdecydowałasię-doprowadziwszydo
końcaprojektzbiorowejedycjidziełksiędza-kochanka-uzupełnićjegoobraz
iobrazichmiłościwłasnymdziełem,wplatającwakcjępowieściswojelisty.
Wtensposóbksiążkę,którąCzytelniktrzymawdłoniach,wieńczyosobliwy,
miłosno-literackiepistolarnydwugłos.Bodajjedynytakiwpolskiejliteraturze.
Redaktorki
13J.Lorentowicz,Wrażenialiterackie.Sądwamniosę,uLudzkość”1907,nr20,s.2.
