Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
pojęciowydonauczaniajęzykapolskiegojakoobcegowaspekcie
kulturowymAnnyB.BurzyńskiejiUrszuliDobesz(2004).Autorki
zaproponowałyobszernyinwentarztematycznyzzakresu
realioznawstwa,wktórymznalazłysięm.in.polskietradycje,
symbole,tekstykultury,aleteżprzysłowia,orazniewielkiinwentarz
funkcjonalno-pojęciowy,obejmującypodstawoweelementytzw.
kulturycodziennej–wjegoskładweszłystereotypoweformuły,
normygrzecznościoweirejestry:formalnyinieformalny.Podział
nakulturęrozumianąjakodziedzictwo(kanon,zwyczaje,historia)
orazkulturępraktyczną(rytuałykomunikacyjne,stałefrazy)jest
zglottodydaktycznegopunktuwidzeniabardzotrafny,choć
wpublikacjidominującąrolęodgrywakatalogzagadnień
realioznawczych.Późniejszeinwentarzetegorodzajutworzono
równieżnapotrzebynauczaniakultury,wiązałysięonejednak
ściślejzkompetencjąsocjolingwistyczną,która–jakzakłada
L.Bachman–stanowiintegralnąiistotnączęśćkompetencji
pragmatycznej.Wśródnajważniejszychpropozycjinależywymienić
teautorstwaPrzemysławaGębala(2010),UrszuliŻydek-Bednarczuk
(2010)orazJerzegoKowalewskiego(2011).Widocznejestwnich
przesunięcieakcentunazagadnieniasocjolingwistycznekosztem
realioznawczych.Uwzględnionoteżróżnepoziomyzaawansowania
izwiązanąznimiprogresjęmateriału.
