Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
wskazówkidladecydentówdotycząceprowadzeniaskutecznejpolityki
historycznej.
***
Podczaspracynadniniejsząrozprawąautorceprzyświecałokilka
celów:
1.
Zbadanie,czyiwjakimstopniuniemieccyipolscyprezydenci,
premierzybądźkanclerzeiministrowiesprawzagranicznych
nawiązująwswychoficjalnychwystąpieniachdohistorii.
2.
Zbadanie,dojakichwydarzeńhistorycznychwNiemczech
iwPolsceoninawiązują,apoprzeztoustalenietego,jakąwiedzę
przekazująobywatelompodatnymnaichwpływy.
3.
Udzielenieodpowiedzinapytanie,czyprzedstawioneprzeznich
wydarzeniazhistoriiukazywanesąwsposóbobiektywny
izgodnyzprawdą,atakżeczyiktórewydarzeniasąuwypuklane
bądźpomijane.
4.
Udzielenieodpowiedzinapytanie,czypolitycypoprzezswoje
publicznewypowiedziipublikacjeuprawiająpolitykę
historyczną.
5.
Przebadanieewolucjipodejściapolitykówdohistorii
naprzestrzenilat1989-2011izbadanie,jakiewydarzenia
historycznezyskująbądźtracądlanichnaznaczeniu.
Autorkapostawiławpracytrzynajważniejszedlaniejtezy:
1.
Edukacjahistorycznajestelementempolitykihistorycznej.
ProwadzonawNiemczechiwPolsceedukacjahistorycznaróżni
sięodsiebiewwielupunktach,coudowodniłym.in.prace
Polsko-NiemieckiejKomisjiPodręcznikowejrozpoczętewlatach
siedemdziesiątych.Edukacjahistorycznamaistotnywpływ
naświadomośćhistorycznąobywateli,apolitycypoprzez
publicznewypowiedziwpisująsięwedukowaniespołeczeństwa
podkątemhistorycznym,uprawiająwięcwtensposóbpolitykę
historyczną.
2.
Politycywswoichpublicznychwypowiedziach,zależnie
