Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
50
Winckelmann,czyliustanowienierzeźbiarskiego…
zpragnieniawymuszeniamowynarzeźbiarskimartefakcie.Im
bardziejbowiempoetamnożypytania,tymbardziejodpowiedzi
naniepozostająniedostępne,jakbyprzysłoniętenliściastą”,ara-
beskowąpowierzchnią,którabronidostępudownętrza-treści
opowieści.
TekstKeatsainscenizujezatempewnąbliskośćporządku
literaturyirzeźby,lecz,zdajesię,żewyłączniepoto,byroz-
sunąćichzłudnąwspółobecnośćiwskazać,copóźniejwy-
eksponujeDerrida,żensztukaplastycznaniezawszepodsuwa
określonyporządeklektury”36.Patrzącynaurnęstarasiętenpo-
rządekwymusić,zaprojektowaćznaczeniestabilne,jakstabilna
jestmaterialnośćurny.Jednakżeto,cootrzymuje,tonmilcząca
forma”,którązaludniająwidmowepostaci,niezdolnedozako-
munikowaniaspójnej,monumentalnejopowieściohistorii37.
Winckelmannowskiwzorzecformyrzeźbiarskiej,inicjujący
doświadczenienostalgii,jakrównieżKeatsowskiewyjściepoza
nmęskość”,stabilnośćitrwałośćrzeźbymająsłużyćzapunkt
wyjściadoanalizyrzeźbiarskichwłaściwościwMarmurowym
faunie.PowieśćHawthorne’ajestbowiemuwikłanawWinc-
kelmannowskiparadygmatodbiorurzeźby,ajednocześniego
naruszaiproblematyzuje.
36Tamże,s.113.
37Tenwątekwidmowychfigurnamarmurowejurniepojawiasię
uKeatsatakżewinnejzcyklupięciuód-Odzienalenistwo,gdziepod-
miotopowiadaotrzechpostaciach,którychobecnościdoświadczawłaśnie
jakowidmowychcienizmarmurowejurny.
