Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–VI–
NamiotIvara.Kilkagodzinpóźniej
B
wojowiezpółnocy,trwaładalej.Ciąglepadałoico
urza,choćnietakwielka,jakspodziewalisiętego
chwilanieboprzeszywałykolejnepioruny.Wikingowie
lubilitakąpogodę,boświadczyłaoprzychylnościThora,
bogapiorunów,którypokazywał,żenadnimiczuwa.
Wierzyli,żepomożeimwwalcezkrólemEllą,dodasił
ipozwoli,bynajegooczachwalczyliochwałę.
NiewielezgrzmotówrobiłasobieAmira,którausnęła
wnamiocieIvaraispaławnajlepsze,siedzączgłową
opartąnajegołożu.Wpewnymmomencienieborozdarł
dużomocniejszygrzmotniżwszystkiepoprzednie
iwyrwałjązmocnegosnu.Księżniczkaprzetarłaoczy
izauważyła,żełożejejmężczyznyjestpuste.Ivarawnim
niebyło.Podskoczyłazprzejęciaizaskoczenia,
rozglądającsięczujniedookoła.Przetarłaoczy
zezdumieniaiwyszłanazewnątrz.Wychodząc
zchroniącegojąoddeszczumiejsca,zdziwiłasięporaz
kolejny.Przywejściudonamiotuniebyłożadnego
wartownika.Amirawpaniceobiegłanamiotdookoła.
Kilkachwilnazewnątrzwystarczyło,żebyprzemokła
dosuchejnitki.Rozglądałasię,wszędzieszukając
sylwetkiIvaralubjakiegokolwiekśladu,wskazującego,
dokądmógłpójść.Wkońcudojrzałaniewyraźnąsylwetkę
