Powinowactwa z epoki

Paweł Dybel

Uzyskaj dostęp

Zakup książkę

ISBN/ISSN:

978-83-242-3354-0

DOI:

Wydawnictwo:

Universitas

Rok wydania:

2020

Liczba stron:

475

XML:ISBN/ISSN:

ONIX MARC21

Bibliografia:

Dybel, Paweł. Powinowactwa z epoki. Red. . Kraków: Universitas, 2020, 475 s. ISBN 978-83-242-3354-0

Bibliografia refWorks:

RT Book, Whole

SR Electronic(1)

A1 Dybel, P.

T1 Powinowactwa z epoki

PB Universitas

PP Kraków

YR 2020

SN 978-83-242-3354-0

Bibliografia BibTex:

@Book{ 246123, author = "Dybel, Paweł", editor = "", title = "Powinowactwa z epoki", publisher = "Universitas", year = "2020", address = "Kraków", isbn = "978-83-242-3354-0" }

Bibliografia endNote:

TY - BOOK

AU - Dybel, Paweł

ED -

TI - Powinowactwa z epoki

PB - Universitas

CY - Kraków

PY - 2020

SN - 978-83-242-3354-0

ER -

Netografia (standard APA):

Dybel, Paweł. Powinowactwa z epoki [baza danych online] Kraków: Universitas, 2020 [dostęp: 04 05 2024]. Dostęp w Ibuk Libra: https://libra.ibuk.pl/reader/powinowactwa-z-epoki-pawel-dybel-246123.

Freud twierdził, że prekursorami psychoanalizy nie byli psycholodzy czy filozofowie, ale pisarze: Sofokles, Szekspir, Dostojewski. Dzięki darowi wnikliwej obserwacji posiedli oni wiedzę o człowieku, do której psychoanalityk dochodzi na żmudnej drodze pracy z pacjentami. Pokrewieństwo psychoanalizy i literatury sprawia, że śledzenie związków między nimi jest dla literaturoznawcy prawdziwym wyzwaniem. Tworzą one trudny do rozwikłania splot wzajemnych powiązań i inspiracji, co jednak sprawia, że próba rozpoznania natury tego splotu jest fascynującym interpretacyjnie przedsięwzięciem.

To wyłamujące się z akademickich schematów podejście cechuje większość artykułów zamieszczonych w tym tomie. Ich tematem jest twórczość wybranych pisarzy okresu modernizmu i międzywojnia: Irzykowskiego, Przybyszewskiego, Gombrowicza, Zegadłowicza, Nałkowskiej, Choromańskiego, Witkacego, Leśmiana, Brzękowskiego, Lechonia, Miłosza… Za myśl przewodnią książki posłużyła wypowiedź Gombrowicza o tym, iż zbieżność nowatorskich zjawisk w prozie międzywojnia z psychoanalizą nie bierze stąd, że ich autorzy starają się aplikować Freudowskie wglądy dotyczące ludzkiej psychiki do swoich powieści, ale stąd, że to raczej „Freud jest z epoki”. Jego geniusz polega właśnie na tym, iż nieomylnie rozpoznał określające ją tendencje i prądy. A to jest zadaniem, przed którym stoi również pisarz.

Książka ta to duży krok naprzód w rozwoju psychoanalitycznych odczytań literatury polskiej. Nie ograniczono się w niej do referowania klasyków tego stylu myślenia, ale podjęto śmiałe i udane próby własnych interpretacji. Książka ma ponadto duże walory historycznoliterackie oraz zachęca do dyskusji nad psychoanalitycznym sposobem interpretowania literatury, jak i nad interpretacją w ogóle.

dr hab. Andrzej Zawadzki, prof. UJ

Zwiń