Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Nawiązującdotychtradycjimyślowych,utrwalonychwpismachsłynnych
filozofów,rozważaćmożna,wjakisposóbiwjakimstopniutworzenieteks-
tówopartenastrategiijawnychijaskrawychliterackichpowtórzeństajesię
swoistąscenąrozpoznania—idlaautora,i(wkonsekwencji)dlaczytel-
nika,postrzegającychsweistnieniewprocesiekonfrontacjizprzeszłością
jakorzeczywistościąkultury.Antropologicznawartośćtakiejperspektywy
poznawczejrodzisięzfaktu,żeokreślonyfragmentprzeszłościflzyskuje
ważnośćniezewzględunajakieśswojeszczególnewówczasznaczenie,ale
dlatego,żezostałponownieprzeżytywpowtórzeniu”6.
CharakterystycznadlatwórczościGłowackiegoestetykapowtórzenia
omówionazostaławniniejszejksiążcewdwóchdominującychaspektach.
Pierwszaczęśćpublikacji,zatytułowanaWsiatcekonwencji,prezentujeGło-
wackiegojakopisarzaświetnieposługującegosięzastanymikonwencjami
dramatyczno-teatralnymi,jakoużytkownikaformoswojonychidobrzeroz-
poznawanychprzezteatralnąpubliczność,jakotwórcęczerpiącegozwzo-
rówliteraturypopularnej,atakże—jakotransformerawłasnychutworów,
którymodyfikujeswemniejlubbardziejużytkowetekstynapotrzebyróż-
nychflstarych”mediów.Wzakończeniutejczęściksiążkiznalazłysięroz-
ważaniaoparodiijakoflróżnicującympowtórzeniu”
,ujawniającejsięwteks-
tachGłowackiegonawielupoziomachorganizacjiwypowiedzi,boautornie
pozwalazapomniećczytelnikowi,żedialogujewswychutworachzinnymi
tekstami,itonietylkowgestachośmieszającegoprzedrzeźnianiapierwo-
wzoru.
Drugaczęśćksiążki,podtytułemLiteraturaitożsamość,torefleksja
oczterechpełnospektaklowychdramatachJanuszaGłowackiego,propo-
zycjalekturyuwzględniającejnastępująceprzekonania:primo—opoe-
tyceintertekstualnejjakoswoistejepistemologiiautora,któryopisuje
rzeczywistośćwspółczesną,nawiązującdodziełzkanonudramaturgii
europejskiej,orazujawniawswychutworachpęknięciaikontrastymię-
dzyróżnymi(podwzględemhistorycznym,ideologicznymiestetycznym)
wizjamiświata;secundo—omożliwościodczytaniatekstówdramatycz-
nychjakorefleksjiotożsamościpękniętejbądźzranionej,itozarówno
wodniesieniudoukazywanychwdramaciebohaterów,jakiwodnie-
sieniudoukrytychwdialogudramatycznymflśladów”autora,którego
domniemanaobecnośćumożliwiatropieniepodmiotowychsygnałów
tekstowychnawetwutworachobardzoflzamazanych”cechachautobio-
graficznych.Głównymprzedmiotemzainteresowaniapozostajezatem
sposóbkonstrukcjitekstudramatycznegojakoflnarzędziaefektywnego
poznania,rozwijaniadyskursywno-konceptualnejsieci,wktórejformuje
6M.Zaleski:Formypamięci.Gdańsk2004,s.56.Zob.również:N.Frye:Anatomyof
Criticism.Princeton1957,s.345—346.
10
