Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Rozdział2
Analizateoretyczna
problematykiiempiryczne
badaniazadowoleniazżycia
2.1.Problematykaszczęścia
izadowoleniazżycia
Jakiejestnajwyższedobro,któremożnaosiągnąćpoprzezdziałanie?Zarówno
zwykliludzie,jakicinajbardziejwykształceniodpowiedzą:szczęście,lecz
różnićsiębędąwokreśleniu,czymonojest(Arystoteles,2007,ks.1,rozdz.
4,s.77).
Problemszczęścianurtowałczłowiekaodzaraniadziejów.
Wstarożytnościpróbowanoodpowiedziećsobienapytania:czym
onowłaściwiejestijakjeosiągnąć?Pojęcia„szczęście”
i„zadowolenie”używanebyływymiennie,traktowanejakotożsame.
Jakojednizpierwszychdefinicjęszczęściaprzedstawilisofiści.
Wykorzystaliprzytymsubiektywizm,któryprowadzi
dozaprzeczeniaistnieniategopojęcia.Dlaczego?Rozważmytaką
sytuację:człowiektwierdzi,żejestszczęśliwy.Jednakwsytuacji,
gdydrugaosobaniezgadzasięztymimówi,żetapierwszaniejest
szczęśliwawjegopojęciu,tapierwszaniebędzieszczęśliwa,
botadrugajestmiarąwszystkiego.Jeżeliwięctadrugaosoba
zaprzeczaszczęściupierwszej,niemajużmożliwości,byinni
zgadzalisięztąpierwszą.Niemożeistniećszczęściebędące
szczęściemuniwersalnym.Cowięcej,szczęściebędącepojęciem
(każdepojęciejestuogólnieniem)takżenieistnieje,azatem
szczęścienieistnieje.
Platonupatrywałnajwyższegodobrawideidobra(Tatarkiewicz,
1978).Niestety,niejestonaosiągalnadlazwykłegoczłowieka.Idea
