Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
POCZYMPOZNAĆ,ŻETWOJEDZIECKOSTAJESIĘNASTOLATKIEM?
dzie.Maxinewzięłająsama,zirytowanatakąniewdzięcznością.Kiedy
znaleźlisięrazemwsamochodzie,spytałago,cosięznimdzieje.DNie
chciałem,żebyktośzobaczyłmniechodzącegopocentrumhandlo-
wymztorbąnazakupy–odpowiedziałchłopak.–Totakieobcia-
chowe”.Maxineniebyłapewna,czymaochotęgoprzytulić,czymu
przyłożyć.
Sandiwspominawstrząs,któryprzeżyła,kiedyjejsiostrzeniec,który
dotądniezwracałuwaginato,czymaskarpetkidoparyaniczyjest
uczesany,pojawiłsięwspodniachzniskozwisającymkrokiem,tenisów-
kachbezsznurowadełizwłosamipotraktowanymilakierem.Postarał
sięonajnowsząDnastoletnią”prezencję.
DNiewiem,cosiędziejezmoimtrzynastoletnimsynemTrevorem
–zwierzałsięPeteprzyjacielowi.–Wjednejchwilijesttaki,żedo
ranyprzyłóż,wnastępnejwrzeszczynamnieitraktujejakwroga.Jesz-
czetrochę,apotraktujęgoostro,żebysobieniemyślał,żemożnasię
takpaskudniezachowywać.Niepamiętam,kiedyostatniobyłemtaki
wściekły”.Przyjacielniemógłsiępowstrzymaćodśmiechu.DPete–
powiedział–witamywświecienastolatków.Właśnieprzeszedłeśini-
cjację”.
INICJACJADOWYCHOWYWANIANASTOLATKA
BYWASTRESUJĄCA
Strestomiararozbieżnościpomiędzyrzeczywistością,atwoimwy-
obrażeniemowłaściwymporządkurzeczy.Takadefinicjastresu(choć
pewnieodległaodtych,zktórymisięzetknąłeś)możebyćbardzoprzy-
datna.Skoroźródłemstresusątwojemyśli,tobędzieszmniejzestreso-
wany,jeślijesobieuświadomiszirozejrzyszsięzamożliwościązmiany–
realiówżyciaalbowłasnychwyobrażeń.Tametodaniewymagarobienia
głębokichwdechów(choćniezaszkodzikilkarazyodetchnąćspokoj-
nie),uprawianiajoggingu(choćpopieramywszelkiegorodzajuzajęcia
sportowe),łykaniapigułekanistrzelaniasobiedrinka(naprawdę).Po-
niższećwiczenieprzekonacię,żemożnałatwouwolnićsięodstresu.
17
