Z jednej strony współczesne syndromy zjawisk cywilizacyjnych kształtują tzw. NOWĄ PRACĘ. Zmieniają się bowiem jej istota i sposoby wykonywania. Z drugiej strony pojawia się pytanie, jak sprawić, aby edukacja przygotowywała do życia w przyszłości – w warunkach NOWEGO MILLENNIUM; do świata, który dziś jeszcze nie istnieje; do wykonywania zawodów, których jeszcze nie ma? Jak ma ona wyposażać w kompetencje przyszłości? Czy to jest w ogóle możliwe? na te pytania warto poszukiwać odpowiedz...