Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
szerokootwartychoczachwidaćzarównoniepokój,jakiulgę.„Co?”.
–Itytonazywaszkawałem?–pytaJesse.
–Nicniemówiłemokawałach,skupsię.Tosąwyzwa
nia
–odpowiadaRhett.
–Nieważne.
Niemożemyposobiepokazać,żesięboimy.Nieprzyznajęsię
nawetprzedsamąsobądotego,żemamsercewgardleispocone
dłonie.
Damyradę.Łatwizna.Niepozwolę,żebydurnyzegarekzniszczył
mojemarzeniaostudiach.Przecieżpotemmożemygojakośoddać.
–No?–Rhettwyciągaszyjęwnasząstronę.–Nacoczekacie?Czas
złożyćwizytęstaremuArthurowi.
