Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
samodzielnezaistnieniewspołeczeństwie.Mózgmałegoczłowieka
jestniezwykleplastyczny.Wartosięwięcpokusićoto,byjego
modelowanieprzyniosłochoćbymałyefektwpostacikilku
wypowiadanychsłówczynapisaniaczegośnamaszynie.Dziecko,
którepotrafisiękomunikować,owielełatwiejjestwychowaćniżto,
którenierozumieiniejestrozumiane.
Przedstawionewtymprogramiedziałaniaterapeutycznemożna
podzielićnaczterygrupy:
1)rozwijaniesferfunkcjonowaniadzieckawedługmetodyki
E.Shoplera;
2)komunikacja–zawieraćwiczeniaopartenametodzieczytania
całowyrazowegoG.Domana,piktogramachikomunikacji
wspomaganej;
3)mowaczynna–powrótdonajwcześniejszychetapówrozwoju
mowydzieckaiprowadzenieterapiizwykorzystaniemćwiczeń
dladziecizafazją;
4)ćwiczeniastymulacyjne.
Dokażdegoprogramuterapeutycznegodobierasięćwiczenia
zaliczonedotychczterechgrup,indywidualniedlakażdegodziecka
niepełnosprawnego.Trzebapamiętać,żekażdedzieckorozwijasię
wsposóbniepowtarzalny,maswojemocneisłabestronyorazróżny
stopieńuszkodzeniaCUN.Rozmaiteizłożonesąprzyczynyjego
nieharmonijnegorozwoju.Zadania,wktórychdzieckoczujesię
silne,sprawiająmuradośćisatysfakcję;tychzaś,któresątrudne,
naturalnieunika,częstobronisięprzedichwykonywaniem.Uwielu
dzieciobserwujesiętypowyopórprzedkażdąsytuacjązadaniową.
Znającdobrzeichupodobaniaimożliwości,możnazacząćsesję
terapeutycznąodtychzadań,któresąłatweiprzyjemne,stopniowo
wprowadzającte,którychdzieckonielubi.Dzieciniekomunikujące
sięwerbalnienielubiąbowiemćwiczeńzzakresumowyczynnej.
Bardzoszybkookazująznudzenie,udają,żeniewidząterapeuty
alboreagująagresywnie.Takiećwiczeniatrzebawięcrozkładać
pomiędzyinneiczęstodonichwracać,chociażbynakilkasekund,
naprzykładpodczasspontanicznychzabaw.Warunkamipowodzenia
sątutajogromnacierpliwość,wytrwałośćideterminacjarodziców
iterapeutów.
