Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
1.Historiafototerapii
19
zacząłonbadaćskutecznośćtejmetodywleczeniunowotworów,liszajaskóry,
kłykcin,stosująctakieuczulaczejak:eozyna,fluoresceina,pochodneantracenu
czyczerwieńMagdalenyGrubler.Barwnikiaplikowanebyłygłówniemiejscowo,
alewkilkuprzypadkachstosowanorównieżmetodęiniekcji.Tappeinerwraz
zJesionkiem[11]badalitakżeefektdziałaniaeozynynarakapodstawnokomór-
kowegotwarzypodługimnaświetlaniuświatłemsłonecznyminastępnieświatłem
lampłukowych.Wynikibyłybardzoobiecujące,całkowitewyleczeniesięgało
około70%przypadków.
JednymznajważniejszychwydarzeńwrozwojumetodyPDTbyłoodkrycie
hematoporfiryny(HP).ZwiązektenzostałotrzymanyprzezSchereraw1841roku
jakopozostałośćpodczasprocesuwydzielaniażelazazwysuszonejkrwizużyciem
kwasusiarkowego.Tudichumw1867rokuopisałwłasnościspektroskopoweHP
,
anazwazwiązkuzostałanadanaw1871rokuprzezHoppe-Seylera.Własno-
ścifotodynamiczneHPzwykorzystaniemświatłasłonecznegobyłytestowane
wlatach1908-1913naParamecium,erytrocytach,myszach,świnkachmorskich
iludziach.W1908rokuHausmann[12]jakopierwszydokładnieopisałdziała-
niePDTnakomórkiiorganizmczłowieka.W1912rokuFriedrichMeyer-Betz
wprowadziłdożylniedoswojegoorganizmu200mgHP
,poczymnaświetlałsię
promieniowaniemsłonecznym[13].Efektemubocznymtegoeksperymentubyły
obrzękihiperpigmentacjaskóryutrzymującasięprzezdwamiesiące.
NastępnąważnąobserwacjąwłasnościHPbyłajejselektywnośćakumulacji
wtkankachnowotworowychwporównaniudozdrowych.W1924rokuPolicardjako
pierwszyzaobserwowałwzbudzanąpromieniowaniemUVczerwonąfluorescencję
transplantowanychmięsakówszczuraiwywnioskował,żeodpowiedzialnezaten
efektsąendogenneporfiryny[14].W1942rokuAuleriBanzer[2]byliprawdopo-
dobniepierwszymi,którzybadaliakumulacjęporfirynwnowotworach.Wstrzykiwali
oniHPszczuromzainfekowanymnowotworamiipotwierdziliretencjęuczulacza
wpierwotnychiprzerzutowychnowotworach,jakrównieżwwęzłachchłonnych.
W1948rokuFiggeiwspółpracownicy[15]zaproponowalistosowanieporfiryn
wleczeniunietylkokomóreknowotworowych,leczrównieższybkodzielącychsię
komórekembrionalnychiregenerujących.W1950rokuRichardCremer[1]zapo-
czątkowałleczenieżółtaczkinoworodkówzużyciemfototerapii.
KolejnymważnymkrokiemwrozwojuPDTbyłoodkrycieprzezS.Schwartza
pochodnychporfiryn,nazwanychpóźniejHPD(ang.HematoporphyrineDerivatives).
ByłatomieszaninacięższychfrakcjiHP
,którazostałarozdzielonawwynikudzia-
łaniastężonychkwasów:siarkowegoioctowego.Pochodnetemiałydwukrotnie
silniejszewłasnościfototoksyczneniżczystaHPipocząwszyod1960rokuLipson
iBaldeszaczęlijestosowaćwdiagnostycenowotworów[16].KilkalatpóźniejLipson
iwspółpracownicyzbadaliwłasnościselektywnejretencjiefektufototoksyczności
nawznowachowrzodzeńrakowychsutkakobietpoekspozycjinaświatłolampy
ksenonowejzfiltramioptycznymi.W1976rokuKellyiSnelluzyskalipozytywne
efektywleczeniurakapęcherza,stosującbiałeświatłolampyłukowejwciągu
