Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Zchłopakiem?
ObrzuciłBartkachłodnymwzrokiem.
–Znarzeczonym–poprawiłamsię.–Zatrzytygodniesię
pobieramy.
–Jakpaniuważa–zawahałsię.–Mnieobowiązujetajemnica
lekarska–odpowiedział.–Sprawapodejrzeńidiagnozyjestprywatną
sprawąpacjenta.
–Myniemamyprzedsobątajemnic…–weszłammuwsłowo.
Wydawałomisię,żedziwnycieńprzebiegłpojegotwarzy,alejuż
pochwiliotworzyłszerzejdrzwidoswojegogabinetuiwpuściłnas
dośrodka.Weszliśmy.Posadziłnasprzystolikupodoknem.Sam
usiadłnaprzeciw.Milczał.MierzyłBartkabadawczymwzrokiem.
Przeszywałgospojrzeniemnawylot.
–Panoczywiściekochaswojądziewczynę?–zapytał
niespodziewanie.
–Oczywiście–pospiesznieodpowiedziałBartek.
Profesorjeszczeprzezchwilęmusięprzyglądał.Milczał.Przeniósł
spojrzenienamnie.
–PaniHanko,niemamypewnejdiagnozy.Mamytylko
przypuszczenie.Toczaspokaże,czytadiagnozasiępotwierdzi.Mamy
objawy,któresugerująpewnąchorobę,aleniewidzimyzmian
wcentralnymukładzienerwowym,któremogłybyjąpotwierdzić.Brak
tychzmiannapoczątkuchorobyniewykluczajejrozpoznania.
Mówiłpowoli,staranniedobierałsłowa.Miałamwrażenie,
żezadziesiątkaminiewieleznaczącychwyrazówpróbujeukryćto,
conajważniejsze.Rozmyćznaczenietego,cowkońcuitakmusi
mipowiedzieć.
–Miałapaniobjawy.Niedostrzegamyzmianwrezonansie
magnetycznymcentralnegoukładunerwowegoaniwrezonansie
rdzeniakręgowego,którebyłybypowodemwystąpieniatychobjawów.
