Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
zinstytucjonalizowanazasprawąutworzeniaInstytutu
PamięciNarodowejw1998roku.Zczasemjednak
wśródhistorykówzaczęłorosnąćprzekonanie,
żesprowadzeniedziejówpowojennejPolskidowymiaru
czystopolitycznegojestdaleceniewystarczające.
Zmianętęilustrujewystąpieniedwóchhistoryków,
BłażejaBrzostkaiMarcinaZaremby.Wopublikowanym
w2006rokuwperiodykuIPN„Pamięć
iSprawiedliwość”artykule
Polska1956–1976:
wposzukiwaniuparadygmatu
postulowalioni,aby
historiępolitycznąPRLuzupełnićobadaniazzakresu
historiispołecznej.Jakzauważali,powojennahistoria
Polskinajczęściejprzedstawianajestjakozderzenie
dwóchnieprzystającychdosiebieorganizmów:
„władzy”i„społeczeństwa”.Ichzdaniemdoprowadziło
todozdefiniowaniatychgrupjakobytów
„oprzeciwstawnychinteresachiobcychsobie
systemachwartości”14.
OczywiściewPRLwalka„władzy”i„społeczeństwa”
miałamiejsce,jednakwedługBrzostkaiZaremby
postrzeganiepowojennejrzeczywistościwyłącznieprzez
tenpryzmatdoprowadziłodoznacznejredukcji
perspektywbadawczych.Autorzymówilituodwóch
dominującychwzorcachhistoriograficznych:„od
konfliktudokonfliktu”oraz:„socjalistycznepaństwo,
buntowniczynaród”.Trzeci–„koncepcjatotalitarna”
–tworzyramydlaobydwumodeli15.ZdaniemBrzostka
iZarembybyłytonietyleświadomiewybrane
narzędziabadawcze,ilewyrazantykomunistycznego
nastawieniawiększościhistoryków,którzy
niejednokrotnie„podchodządoobiektuswychbadań
