Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–pamięćokomunizmiezostałazdominowanaprzez
narracjęheroiczną,toprzeztenczaspolska
historiografiaznaczącosięzmieniła.Przykładównato,
żeohistoriiPRLnietrzebapisaćzpozycji
antykomunistycznych,dostarczylisamiautorzy,
abadaniawduchuhistoriispołecznejpodjęlirównież
przedstawicieleiprzedstawicielkiinnychdyscyplin:
socjologii,filozofiiczykulturoznawstwa.Wdebacie
naukowejzaczętodostrzegaćmodernizacyjnywymiar
PRL,zwracaćuwagęnaspołecznepodstawysystemu,
mówićożyciucodziennymkomunizmu17.Tymczasem
możnaodnieśćwrażenie,żelekcjętęwnajmniejszym
stopniuprzyswoiłahistoriasztuki,którapoza
pojedynczymiopracowaniamidotyczącymilat1945–
1954ciąglepozostajedyscyplinązgruntu
„totalitarną”18.Dlaczego?BrzostekiZarembapiszą
wtytuleswojegowystąpieniao„poszukiwaniu
paradygmatu”.Sformułowanietodobrzeoddaje
charaktersporuokształtbadańnadhistorią–również
historiąsztuki–PRL.Wartoprzytoczyćwtym
kontekściestwierdzenieSheiliFitzpatrick,jednej
znajwybitniejszychprzedstawicielekzorientowanej
społeczniesowietologii,którawprostdefiniujemodel
totalitarnyjakoparadygmatwsensieKuhnowskim:
zespółzałożeńprzedwstępnychdyscypliny,
znaturalizowanyprzezbadaczyijakotakisłużący
dotworzeniakolejnychanalizszczegółowych19.
Wksiążcetejstaramsięwyjśćpozaperspektywę
totalitarną,proponującmodel,którynazwałemroboczo
„społecznąhistoriąsztuki”.Podobniejakwprzypadku
