Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Akmerocznikówsiedemdziesiątych.Wprowadzenie
9
pierwszegowieku,obejmującejrównieżteksty,którewprawdzienieprzetrwałypróby
czasu,mogąjednaksłużyćjakoważnedokumentypokoleniowychtendencji.Mowa
tuwszczególnościoprozieodnoszącejsiędoówczesnychwydarzeńspołeczno-
-politycznych,którąBerezapostrzegałjakonazbytnpublicystyczną”czynżurnali-
styczną”.ZdaniemLibichanWypiskiostatniemożna[ł]czytaćjakoencyklopedię
zapomnianychipominiętychpisarzyrocznikówsiedemdziesiątych,acozatymidzie:
próbowaćprzywrócićichliteraturze”.
BohateremartykułuZbigniewaJazienickiegojestPrzemysławDakowicz,autor
kompleksowegoprojektunklasycyzmupostmodernistycznego”,któryobejmujeksiążki
poetyckie,prozatorskieieseistyczne.RozpoznaniaDakowiczadotycząceżyciawdobie
późnegokapitalizmuwykraczająpozaprostądiagnostykęcodzienności,którejkrótko-
wzrocznośćBerezawytykałomawianymprzezsiebiepisarzom.AutorNaukiznikania
uruchamiaszeregkontekstówliterackich,filozoficznychihistorycznych,byopowiedzieć
onnowoczesnościschizofrenicznej”,aponadtowobrębiewłasnegoidiomuliterackiego
oddaćjejwewnętrzniesprzecznyihybrydycznycharakter.Dakowiczjestmożejedynym
autoremliteraturypolskiej,któryłączyzainteresowaniedeleuzjańskąschizoanalizązin-
klinacjamidopostromantycznejmartyrologii-tespotkaniaprzeciwieństwwtwórczości
autoraŁączkizajmująJazienickiegochybawnajwiększymstopniu.
Opamięci,(zbiorowej)traumieitożsamościzupełnieinaczejniżDakowiczpi-
szeEdwardPasewicz,któregopowieśćPulverkopfinterpretujeAntoniZając.Wielo-
wątkowyutwórskomponowanynapodobieństwofugicharakteryzujesięerudycyj-
nąintertekstualnościąinawiązujedoróżnorodnychkonwencjieuropejskiejliteratury
modernistycznej,wtym,zuwaginalicznemotywyautotematyczne,tradycjiKün-
stlerroman,czylipowieścioartyście.NajważniejszywątekPulverkopfatohistoria
odmieńczegodorastanianapoczątkulatdziewięćdziesiątychwświecienawiedzanym
przezwidmawojennejprzeszłości.TenwątekZającanalizujezapomocąnarzędziwy-
pracowanychnagrunciepsychoanalizyiqueerstudies,apojęciemprzewodnimjego
artykułujestndezorientacja”.
AutotematyzmiintertekstualnośćcechująrównieżtwórczośćAdamaZdrodow-
skiego-jegoprozypoetyckieomawiaJoannaPiechura,któraskupiasięnawyrafino-
wanychgrachautoraMoonMachinezjęzykiemipodmiotem,wskazującnaawangar-
dowycharaktertychzabiegów(nawiązującychm.in.doeksperymentówRaymonda
Roussela,MarcelaDuchampaczypisarzyzgrupyOuLiPo).Ironiczny,kampowyrecy-
klingliterackiZdrodowskiegojestmożestrategiąsymptomatycznądlaświatopoglądu
twórczegorocznikówsiedemdziesiątych,nacowskazujePiechura,przypominając,że
programowyesejWitkowskiegozTekstyliównosiwłaśnietytułRecykling.
BohateremażtrzechartykułówpublikowanychwtymnumerzenPrzegląduHuma-
nistycznego”jestKacperBartczak-poeta,eseista,tłumacz(m.in.CharlesaBernsteina,
RaeArmantroutiPeteraGizziego).Bartczakzadebiutowałjużw2000rokuksiążką
poetyckąSferabłędów,jednakchybadopierotomWierszeorganiczne(2015)zyskał
intensywną,zasadniczoprzychylnąrecepcję,sprawiając,żejegooryginalnyidiom
stałsięszerokorozpoznawalnyiwpływowy.ObecnieBartczakwydajesięnajczęściej
