Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
wszumsilników.Czułasięcorazlepiej.Nawetnie
próbowałasobieprzypomnieć,kiedyostatniraztaksię
czuła.Trochęchłodno,alepóźniejmożesięprzecież
rozgrzaćgorącąherbatąisnemwswojejkajucie.Teraz
chciałapatrzećipatrzećdokołanawszystko
ażdochwili,gdyjużniebędziemogłaniczegodojrzeć
nahoryzoncie,apotemjeszczepatrzećdoprzesytu
iodnaleźćspokój–takupragniony.Izapomnieć...
Archipelagszkierowyrzedniał.Widaćbyłocoraz
mniejszewysepkiwcorazwiększychodstępach.
–Toniesamowite!–Izausłyszałazaplecamimęski
głosmówiącyposzwedzku.–Widzisztenmałydomek
nawyspie?Nawetwidaćświatło.Zastanawiamsię,jak
możnapragnąćtakiejizolacji.
Mężczyznamówiłbardzodobrzeposzwedzku,ale
jednakzlekkimobcymakcentem.Jugosłowianin?
–Mylubimytakibliskikontaktznaturą
–odpowiedziałinnygłoszostrąwymowąskańską.
Zapadłacisza,poważnaigłęboka,którąmoże
powodowaćtylkoskandynawskanostalgia.Znowu
tonagłezamilknięcie,niechęćdoujawnianiauczuć
imyślinawetbliskim,pomyślałazirytacjąIza.Chyba
lepiejpójdziejużdoswojejkabiny.
–Chodź,stary,napijemysięwbarze–powiedział
koleganostalgicznegoSzweda,ten,którynielubił
izolacji.
–Racja.Zupełniezaschłomiwgardle–odparł
Skańczyk.
Izaniepatrzyłanaswoichsąsiadów.Owiele
zabawniejbyłoprzysłuchiwaćsięichrozmowom,nie
widząctwarzy.
Skańczyktozapewnepotężnyrudzielec
oobfitejbrodzie,natomiastJugol,nocóż,
najprawdopodobniejjestbrunetem.Czyjazawszemuszę
myślećstereotypami?
Obróciłasię,abyskonfrontowaćswoje
przypuszczeniazrzeczywistością,izamarła.Przez
dłuższąchwilęwydawałojejsię,żewidziprzedsobą
Jarka.Podobnywzrostisylwetka,ciemnewłosyiczarne
oczy,któreterazwpatrywałysięwniązdużym
