Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
zapomniała.
–Tomogłabyśmitrochęzaufać.
–Pozwoliłamcituzamieszkać.Wiesz,żeontujest.Toprzejaw
niemałegozaufania.
Soniaspojrzałananiązniezadowoleniem.ZnałaJagodękrótko
iniewielewiedziałaojejprzeszłości.Niezdawałasobiesprawy,jak
dużymustępstwembyłoto,żenauczycielkawpuściłajądoswojego
życia.
Jagodastłumiłaukłuciezłości.Miaławprawęwwygaszaniuemocji.
TylkodlategoniewarknęłanaZawicką,żemożeijąuczyiprzyjęła
jąpodswójdach,alenapewnoniedałajejprawadowypytywania
owszystkieprywatnesprawyiinteresy.Nicdobregonieprzyszłoby
ztakiejkłótni.
–Nieopowieszmi,comusiędokładniestało?–spytała
dziewczyna.
–Naraziesamaniejestempewna.–Przynajmniejwtymprzypadku
mogłaodpowiedziećszczerze.–Porozmawiamznimrano.
–Wtedymipowiesz?
Jagodawzruszyłaramionami.
–Tozależyodtego,copowie.
–Nicizporannejlekcji,skorookupujesalon.–Soniawestchnęła
zrozczarowaniem.
–Maszwolne.Cieszsię.
–Miałamwolneprzezwiększośćżycia–prychnęładziewczyna,
przewracającoczami.
Byłowtymtrochęprawdy.Rozpieszczanadziedziczkabogatej
ihołdującejstarymtradycjomfamiliiZawickichwprawdzieuczyłasię
podokiemprywatnychnauczycieli,alewymaganoodniejgłównie
zdobyciapodstawowejwiedzy,bynieprzynosiławstydurodzinie.Nie
oczekiwano,żeznajdziepracęczyzrobikarierę.Miałapoślubić
odpowiedniegomężczyznę,urodzićdziecko,wydawaćeleganckie
przyjęciaicieszyćsiężyciemwluksusie.
–Wtakimraziemożepójdzieszdokończyćwypracowanie
ośredniowiecznychmistrzachklątw–podsunęłaczarownica.
–Ojno…
EntuzjazmSoniwobecnaukibyłspory,alechoćpoczątkowo
chłonęławiedzęjakgąbka,zczasemzaczęłasiębuntowaćwobecteorii
inalegałanawięcejćwiczeńpraktycznych.
–Chceszbyćspecjalistkąodklątwczynie?Nigdyniezdasz
europejskiegoegzaminu,jeślizdobędziesztylkoumiejętności
