Treść książki

Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Powyżejbyłamowaowspółczesnejtendencjidołączeniazdrowiaichorobywjednokontinuum.Mimo
touzasadnionejestwyróżnieniedwóchzakresówpraktycznychzastosowańpsychologiizdrowia,
analogiczniedoomówionychpowyżejdwóchobszarówbadań.Pierwszyodnosisiędozadań
podejmowanychwmedycynie,koncentrującychsięnaosobachchorych.Drugitodziałaniaadresowane
doludnościzdrowej,realizowanenaogółwjejnaturalnymśrodowisku.
Różnicakontekstusytuacyjnegowymagainnejorganizacjidziałańwkażdymztychdwóch
obszarów.Ważnymargumentemproponowanegopodziałuteżinnegorodzajupotrzeby,zktórymi
spotykasiępsychologuosóbchorych,wporównaniuzosobamizdrowymi(lubuważającymisię
zazdrowe).Dlaczłowiekachoregogłównymproblememjestzagrożeniezwiązanezchorobąijej
negatywnekonsekwencje,azachowaniaukierunkowanenacelezdrowotnesłużyćmajązmianietej
niekorzystnejsytuacji.Ludziezdrowi,podejmująctakiezachowania,dążądopowiększenialub
utrzymania(ochrony)zasobówzdrowotnych.
Wiodącymnurtemaktywnościpsychologawmedycynieogólnejjestpracazczłowiekiemchorym
somatycznie.Obejmujeonaudziałwpostępowaniudiagnostycznymiterapeutycznym,atakże
wprewencjiwtórnejirehabilitacjiiwporównaniuzpsychiatriąmaswojąspecyfikę.Wymienione
tuczynnościpsychologapozostająwanalogiidoczynnościlekarza,alenależyzwrócićuwagęnaważną
różnicę.Wynikaonazodmiennejfilozofiizawodowejpsychologa,uktórejpodstawleży
psychologicznakoncepcjaczłowieka.Dlapsychologiiwłaściwejesttraktowaniegojakopodmiotu.
Pociągatozasobąuznaniejegoprawadopodejmowaniadecyzjidotyczącychwłasnejosoby,ale
iprzypisywaniemuodpowiedzialnościzaskutkiwłasnychdziałań,wtymwypadkuzaskutki
zdrowotne.Natomiastlekarzeoczekująodpacjentówraczejpodporządkowanianiżpodmiotowych
decyzji.Wrelacjilekarz–pacjentodpowiedzialnośćdelegowanajestnategopierwszego.Będzieotym
mowawrozdzialepiętnastym.
Możliwościwykorzystaniawiedzypsychologicznejwmedycynienieograniczająsiędopracy
zsamympacjentem.Dotycząrelacjiinterpersonalnychistotnychdlaprzebieguchorobyileczenia.
Przedewszystkimjesttorelacjapacjentazlekarzem.Pomococzekiwanaodpsychologapolega
nausuwaniuzakłóceńtejrelacjiprzejawiającychsięnajczęściejwnieprzestrzeganiulekarskichzaleceń.
Celemtakiegowsparciamożebyćtakżekształtowaniestosunkówlekarz–pacjentnietylkowsposób
wynikającyzpotrzebmedycznych,leczodpowiadającyrównieżpotrzebompozamedycznymchorego.
Teostatniemogąkolidowaćzuczestniczeniemwleczeniuzgodnymzzaleceniamilekarza.
Innymważnymzadaniemjestpracazrodzinąpacjenta.Doświadczaonanietylkokonsekwencji
choroby,alewpływateżnareakcjeipostępowaniechorego,wtymnazachowaniaważnedlazdrowia.
Świadcząotymwspółczesnebadaniazmianyzachowańzdrowotnychwrelacjachrodzice–dzieckolub
partnerówwzwiązku.
Psychologmożewreszciepodejmowaćdziałanianapoziomieorganizacjiibyćpomocny
wrozwiązywaniuproblemówinstytucji,któragozatrudnia.Placówkisłużbyzdrowiastanowiąsystemy
społeczne,wktórychskładwchodzązarównopacjenci,jakipersonelleczący.Wzasadziekażda
decyzjadotyczącaorganizacjiizarządzaniatakimsystememmożebyćkonsultowana
zpsychologicznegopunktuwidzeniazarównowtedy,gdychcesięosiągnąćlepszefunkcjonowanie,jak
iwówczas,gdysystempodjakimśwzględemzawodzi.Psychologowiejużterazbiorąaktywnyudział
wtakiejreorganizacjisłużbyzdrowia,abyznaprawczejzamienićnaprozdrowotną.Przykładem
nowoczesneoddziałypołożniczeiszpitaleprzyjaznedzieciom(por.akcje:„Rodzićpoludzku”czy
„SzpitalzSercem”).Wielejestteżmożliwościwłączeniasiępsychologówdoakcjizapobiegania