Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
zazwyczajohydnieskąpy,pomyślał,żejegonieprzyjacielemogliby
czerpaćzłośliwytryumfznędzyjegosiostry.Jakto!Córkadel
Dongówskazananato,byżyćzpensyjkiwiedeńskiegodworu–tego
dworutakniewdzięcznego!
Napisałdohrabiny,żemieszkanieiprzyjęciegodnejegosiostry
czekająjąwzamkuGrianta.Gorącaduszahrabinychwyciłasię
zzapałemmyśliotymnowymżyciu;dwadzieścialatniegościła
wtymczcigodnymzamkuwznoszącymsięmajestatyczniewśród
starychkasztanówsadzonychzaczasówSforzów.„Tam–mówiła
sobie–znajdęspokój,awmoimwieku,czytoniejestszczęście?
(Ponieważmiałatrzydzieścijedenlat,sądziła,żeczasjejusunąćsię
odświata).Nadtymuroczymjeziorem,nadktórymsięurodziłam,
czekamniewreszcieszczęśliweispokojneżycie”.
Niewiem,czysięmyliła,aletopewne,żetapłomiennadusza,
którataklekkoodrzuciładwieolbrzymiefortuny,wniosłaszczęście
dozamkuGrianta.Bratanicejejszalałyzuciechy.„Wróciłaśmipiękne
dnimłodości–powtarzałamargrabina,ściskającją–wwiliętwego
przyjazdumiałamstolat”.HrabinazaczęłazwiedzaćzFabrycym
czarowneokoliceGrianty,sławioneprzezpodróżników:willęMelzi
podrugiejstroniejeziora,nawprostniejzamek,skądwidaćcałe
jezioro,poniżejświętygajSfondrataorazśmiałozarysowanycypel,
któryrozdzieladwieodnogijeziora,owąrozkosznąodnogęodComo
oraztędrugą,surowszą,któraścielesiękuLecco–wspaniałyiuroczy
widok,któremudorównujesłynnaZatokaNeapolitańska,alegonie
przewyższa.Hrabinaodnajdywałazupojeniemwspomnieniaswej
młodościiporównywałajezobecnymiwrażeniami.„JezioraComonie
otaczają–mówiłasobie–jakJezioraGenewskiego,owewielkiepłaty
ziemiuprawnejwedlenajlepszychmetod,cotakbardzoprzypomina
pieniądzispekulacje.Tunawszystkiestronywidzępagórkiniższe
iwyższe,porosłekępamidrzew;rękaludzkaniezepsułaichjeszcze
inienagięładocelówdochodowych.Wśródtychpięknierzeźbionych
