Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Zanimopuszczamjadalnię,zerkamprzezramięnaresztę
strażaków.Zwyrazówichtwarzywnioskuję,żekompletnie
zanaminienadążają.Nierozumieją,dlaczegozareagowa-
liśmywtaknietypowysposób.Wnormalnychokoliczno-
ściachucieszyłbymsięzwizytyiniemiałbymnicprzeciwko
rozmowie.
GdydostrzegamBena,ogarniamniedziwneuczucie.Nie
jesttostrach,jakdawniej,alerównieżnicprzyjemnego.Coś
wemniewzbraniasięprzedpodejściembliżej,jednaktylko
sięprostujęinaprzekórwłasnyminstynktom,zatrzymujęsię
zaledwiekilkacentymetrówodSchneidera.
Dziwne,wmojejpamięcibyłwyższyigroźniejszy.Dla-
czegowięcmamnieodpartewrażenie,żeznasdwóchtoon
jestbliższypłaczuizamknięciasięwsobie?
–Czegochcesz?–pytamprotekcjonalnymtonem,krzy-
żującramionanapiersi.
Klnęwmyślach,zdającsobiesprawę,żepewniewyglą-
damjakjakiśpatentowanydupek.
Ciota!–odzywasięznajomygłoswmojejgłowie.Śmier-
dzącypedał!–krzyczy,przypominającmipokoleikażdą
scenęzudziałemBena.
–Lekarzepowiedzieli,żegdybyspędziłwtympieklechoć-
byminutędłużej,niedalibyrady…–urywa,biorącdrżący
wdech.
Unikamojegospojrzenia.Odnoszęwręczwrażenie,że
ledwotrzymasięnanogach.Jakjawtedy,gdytrzymałmnie
zabluzę,spluwającwtwarz.
Czekam,nieraczącgożadnąodpowiedzią.Nawetgdy-
bymchciał,niewiedziałbym,cotakiegopowiedzieć,nieob-
rażającgoprzyokazji.
–Dziękuję,Jace–wyduszazsiebie,cokwitujęironicz-
nymwestchnieniem.
