Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Źlemniezrozumiałeś–tłumaczy,odsuwającsięokrok.–
To,czegosięwtedydopuściliśmy,byłowredneijestemświa-
domy,żenigdymitegoniewybaczysz.
–Muszęjużiść–rzucam,niemającnajmniejszegoza-
miaruciągnąćtejrozmowy.
Wystarczy,żeniezliczonąilośćnocywidywałemjejśliczną,
zakłamanątwarzibudziłemsię,przytłoczonysprzecznymi
myślamikrążącymipogłowie.
–Zaczekaj!–krzyczy,łapiącmniezaramię.
Jegodotykpali,wzbudzającwemnienieprzyjemneuczucia.
Pierdolonycwel!–przypominamsobieobelgi,jakimi
mnieczęstował.Jesteśżałosnyitakinaiwny.
–Jeślizarazniezabierzeszłapy,tocijąpołamię–ostrze-
gamśmiertelniepoważnymtonem,coskutkujeniemal
natychmiast.
Bensięwycofuje.Niewie,żenieposunąłbymsiędota-
kiegoświństwa.Nieważne,jakbardzomnietentypwkurwia.
Jestemstrażakiem,wdodatkunasłużbie.Mógłbymniepro-
wokowaćcałymigodzinami,ajaniestraciłbymcierpliwości.
Wmiędzyczasienauczyłemsię,żesamapostawaiwypowia-
daneprzezemniesłowamogąbyćrównieefektywnąbronią,
copięści.
–Onacięniezdradziła,Becker!Oniczymniewiedziała!
Stajęjakwryty.Sercepodchodzimidogardła.Niejestem
pewien,czyto,cousłyszałem,byłorzeczywistością,czytylko
wytworemmojejspaczonejwyobraźni.Chcęsięodwrócić,
ajednocześnieniemogętegozrobić.Sterczęwięcwmiejscu,
starającsięopanowaćbuzującąwmoichżyłachkrew.
–Musimypogadać,todługahistoria–kontynuujeSchnei-
der.–Wiem,żemaszsłużbędojutra,przyjdźwpiątekoosiem-
nastejdoIrish.Wszystkociopowiem.
