Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
DariuszKankowski:RE-HORACHTEPierwszespotkanieRW2010
–Niewiem–odparłKrystian–aleteżsięzastanawiałem,czytawyspaniejest
zamaładlaośmiuosób.
–Jaknamzabraknie,poszukamysobieinnejwyspy–zażartowałMichał
zudawanąobojętnością.
–Dzisiajpójdęzwaminapolowanie–postanowiłKrystian.–Ciekawe,czy
żyjątujakieświększezwierzęta?
Wrócilidojaskiniizabralistamtądkije,poczympobieglinaplażę
wposzukiwaniupozostałychrozbitków.PróbowaliprzekonaćEricaiMike’ado
polowania,aletamciwytłumaczyliimspokojnie,żedzisiajnicizłowów.Należałoby
upiecewentualnezdobycze,aprzecieżniedasięrozpalićogniaprzypomocy
mokregodrzewa.Tegodniamusiałyimwystarczyćowoce.
ZjawilisięGaryiIvyznaręczamibananów.Kiedydzieliliposiłek,Gary
zawołał:
–Hej,przecieżwasbyłoczterech!
–No,tak–zgodziłsięKrystian.–MyiDarek.
–Niebyłogozwami?
Chłopcyspojrzelinasiebie.
–Nie.–Krystianpokręciłgłową.–Niewidzieliśmygoodrana.
–Myteżnie–powiedziałEric.
Wszyscyrobinsonowiezamilkli,wymieniającniepewnespojrzenia.Krystian
przerwałciszę:
–Nodobra,poszukamygo.Napewnokręcisięgdzieśwpobliżu.
–Wporządku–potaknąłMike.–Tylkosamisięniezgubcie.
–Niemartwsię–odparłKrystianiskinąłgłowąnaprzyjaciół.–Chodźcie,
przejdziemysięjeszczetrochę.
48
