Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
16
Wprowadzenie
teżczasowego)oddzielenianadawcyiodbiorcy–poprzezstrategięin-
teraktywnościizbliżeniesiędokomunikowaniabezpośredniegoiko-
munikacjidwukierunkowej.Szczególnymwymiaremtejstrategiijest
opisanaprzezDonaldaHortonaiRichardaWohlainterakcjaparaspo-
łeczna,którapozwalazkomunikacjimedialnejwydobyćto,costano-
wiretorycznypotencjałkomunikacjifacetoface.Ważnymwymiarem
projektowaniaodbiorcyjestteżnastawienienapathos–emocjonalne
zaangażowanie,którewtelewizjiosiąganejestmiędzyinnymizapomo-
cąstrategiidramatyzacjiipersonalizacji.Symplifikacjazkoleirealizuje
retorycznywymógdostosowaniaprzekazudoaudytorium.
Telewizjajakośrodekkomunikacji,tekstijegonośnikstanowiswo-
istyfenomen,któregokompletneiwyczerpująceopisaniejesttaksamo
potrzebne,jakiniemożliwe.Wydajesię,żewielośćbadańpoświęco-
nychtelewizjipowinnatozadanieułatwić,biorącjednakpoduwagęich
kulturowe,czasowe,polityczneispołeczneuwarunkowania,wyzwanie
takiestawiabadaczawsytuacjizgołakłopotliwej.Myśl,żeniewszystko
stracone,pojawiasięwtedy,gdyspojrzysięnatelewizjęzperspektywy
retoryki.Retorykabowiem,dostosowującsiędonieustanniezmienia-
jącychsięformkomunikacji,dostarczanarzędzi,którepozwalajątak
samoskutecznieopisywaćtelewizjęepokibroadcastingu,narrowcastin-
gu,jakislivercastingu.Aichpotencjałpotwierdzasiętymsilniej,imwy-
raźniejdostrzegamynieustanneprzeobrażeniasiętelewizji.
