Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
kontrargumentyiAgataświetnieotymwiedziała.
Wtejsytuacjipostanowiłauderzyćjakopierwsza,zakrzyczeć
Jakuba,oznajmićmu,że„itaktegoniezrozumie”,apotemwyjść,
trzasnąćdrzwiamiizamknąćsięwsypialni.
–Tacałarozmowaniemanajmniejszegosensu,bojawiem
swoje,atytegoniejesteśwstaniepojąć–rozpoczęłabardzo
standardowoiwdośćkobiecysposób.–Nieplanujęsięwyżalać,
użalaćaniwybielać,poprostusytuacjaniecowymknęłasięspod
kontroli.Niemniepierwszej,nieostatniej.Niezgadzamsięnażadne
osądymojejosoby,ajużtymbardziejnieprzezciebie.
Jakubtylkopokiwałgłowąiniemalnatychmiastwszedłwjej
słowo:
–Jesteśwciąży.
Agacienamomentodjęłomowę.
–Yyyy….skąd…jak…?
–OdJulki–wyjaśniłpoprostu.–Odrazumówię,żetoona
domniezadzwoniłaiprzekazałamitę,nieukrywam,dość
zaskakującąwiadomość.Początkowomyślałem,żepostanowiłaśnadal
udawaćkobietęwstaniebłogosławionym,aleszybkodotarłodomnie,
żetobyłobyjednakzbytidiotyczneposunięcie,nadodatekniemające
żadnegosensu.Atooznacza,żetymrazemnaprawdęjesteśwciąży,
iztego,cosugerowałaJulka,przypadłmizaszczytbyciaojcem.
Agatasięzaczerwieniła.
–Takwyszło–odparłapochwilimałoelokwentnie.
Jakubpokiwałkilkarazygłową.
–Wtejsytuacjiniemaminnegowyjścia.
Agatazmrużyłaoczyispojrzałananiegopytająco.
–Toznaczy?–spytała,odrobinęzaniepokojona.
–Wprowadzamsiędociebie.Albotydomnie.Wybieraj.
