Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
oBukackimiojegoostatnichchwilach,azarazem
ostatniejwoli,wskutekktórejstałsięspadkobiercąponim
dośćznacznejsumy.Dalekowiększaczęśćmiałabyć
użytąnacelepubliczne–iotymmielisięzBigielem
naradzić.LubionojednakBukackiegoiwspominano
gozewspółczuciem,apaniBigielowamiałanawetłzy
woczach,gdyMaryniawspomniała,żesięprzedśmiercią
wyspowiadałiżeumarłjakchrześcijanin.Alewspółczucie
tobyłotegorodzaju,żemożnabyłoprzynimjeśćobiad
ijeśliBukackiwzdychałkiedykolwieknaprawdę
zanirwaną,toobecniemiał,czegochciał,zostałbowiem
dlaludzi,nawetsobiebliskichiktórzygolubili,
wspomnieniemzarównolekkim,jaknietrwałym.Jeszcze
tydzień,miesiąclubrok–ijegonazwiskomiałostaćsię
dźwiękiembezecha.Istotnie,naniczyjągłębsząmiłość
niezarobił,niczyjejniemiałiżyciespłynęłomuwten
sposób,żenawetpotakimdzieckujakLitkazostałonie
tylkostokroćwięcejżalu,miłości,aleipamiętnych
śladów.Zawiłowskiego,którygonieznał,zaciekawiło
zpoczątkujegożycie,gdyjednakwysłuchałwszystkiego,
coPołanieckiopowiadał,pomyślawszyrzekł:„To
wdodatkukopia!”–Bukackiego,któryzewszystkiego
żartował,byłbyjednakzabolałtakinagrobek.
LeczMarynia,chcącnadaćweselszyzwrotrozmowie,
poczęłaopowiadaćowycieczkach,któreczynili
poRzymieijegookolicach,bądźtosami,bądź
zeŚwirskim,bądźzOsnowskimi.Bigiel,którybyłkolegą
Osnowskiegoiodczasudoczasujeszczegowidywał,
rzekł:
–Onmajednąmiłość,tojestwłasnążonęijedną
nienawiść,tojestwłasnąotyłość,araczejskłonność
doniej.Zresztąnajlepszywświecieczłowiek.
–Ależonwyglądazupełnieszczupło–rzekłaMarynia.
–Dwalatatemubyłprawiegruby,alejakpocząłjeździć
nawelocypedzie4,fechtowaćsię,zażywaćkuracji
Bettinga,latempićKarlsbad5,azimąjeździćdoWłochlub
