Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Wstęp
Nestorkapolskiejpsychoonkologii,K.deWalden-Gałuszko,
pisze:
Większośćznasuważa,żeludzie„ukresużycia”znajdującysiępodopieką
hospicjumtoosobydosłowniekończąceżycie,zktórymitrzebasięładnie
pożegnaćipomócimodejśćdoinnegożycialub–jaksądząinni–wniebyt.
Tymczasemmiędzymomentemzakończenialeczeniaprzyczynowego
amomentemśmiercizawartyjestbardzoważnyetapżycia.Okres,którymoże
(powinien)byćwykorzystanyjaknajlepiejzarównoprzezsamegochorego,jak
ijegobliskich1.
Słowatezwracająuwagęnawartośćostatnichdniichwilżycia.
Czastenjestostatnimetapemżycia,alemożesięstaćtakżeostatnim
etapemrozwoju2,którymaogromneznaczeniedlachoregoijego
bliskich.Doświadczeniepozytywnegowymiarudezintegracji„[...]
wzbogacacałeżyciejednostki,rozszerzahoryzontymyślowe
iuczuciowe,możestaćsięmotoremtwórczości”3.Czastenjest
ważnytakżedlarodziny,podlegającejdynamicznymprzemianom.
Rozwójnaróżnychpłaszczyznachżyciachoregoczłowiekaijego
bliskichjestwyrazemgłębokopojmowanegohumanizmu,
uwzględniającegoperspektywęduchowegoireligijnegowzrostu.
Beneficjentamitegorozwojusąchoryicałarodzina,atakże
społeczność,wktórejżyją,gdyżmaonasposobnośćuczestniczyć
wsytuacjioszczególnymznaczeniuwychowawczym.
Dobrewykorzystanieostatniegoetapużyciajestbardzotrudnym,
adlawielutakżeniezrozumiałymzadaniem,czegoprzyczynę
stanowimiędzyinnymitabuizacjaśmierci,którastałasię,jak
zauważaA.Kwiecińska,
[...]„wydarzeniemszpitalnym”zdotychczasowego„wydarzeniarodzinnego”.
Chory,zamiastumieraćwdomuwotoczeniubliskich,ostatnieswojechwile
spędzawinstytucji.Społeczeństwoizolujesięodśmierci.Umierającyzostaje
przeniesionydoszpitala,ponieważniepowinienswojąobecnościąniepokoić
otoczenia,którezacelstawiasobiezapomnienieoistnieniuśmierci4.
