Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
notes,obrączka.Nanotesiepracodawcakazałnadrukować:„Redaktor
KaarloVatanen”.Znumeruewidencyjnegonakarcieubezpieczeniowej
wynikało,żeKaarloVatanenurodziłsięw1942roku.
Vatanenwstał,spojrzałnasłabnącąjużzorzęzalasemiskinął
głowązajączkowi.Popatrzyłkudrodze,niezrobiłjednakkroku
wtamtąstronę.Podniósłzwierzakazziemi,wsunąłgoostrożnie
dobocznejkieszenimarynarkiiruszyłzeskrajupolawciemniejący
las.
TymczasemrozeźlonyfotografdojechałdoHeinoli.Zatankował
ipostanowiłzatrzymaćsięwhotelu,którywcześniejproponował
muredaktor.
Poprosiłodwuosobowypokój,zrzuciłzakurzoneubranieiwziął
prysznic.Potemposzedłdohotelowejrestauracji.Byłprzekonany,
żeVatanenladachwilasiępokażeiwtedywszystkosobiewyjaśnią.
Wypiłkilkapiw,apokolacjiprzerzuciłsięnamocniejszetrunki.
Aleredaktorajakniebyło,takniebyło.
Fotografsiedziałwhotelowymbarzedopóźnejnocy.Wpatrywał
sięwczarnyblatkontuaru,byłzłyibiadoliłnadzaistniałąsytuacją.
Wieczoremprzeanalizowałdokładnieprzebiegzdarzeniaidoznał
olśnienia:zostawieniekolegiwlesiewpraktycznieniezamieszkanej
okolicybyłodużymbłędem.MożeVatanenzłamałsobienogę,
zabłądziłalboutonąłwbagnie?Wprzeciwnymraziemusiałbyjuż
jakośdotrzećdoHeinoli,choćbynapiechotę.
Fotografuznał,żetrzebazatelefonowaćdoHelsinekdożony
redaktora.
Kobietaodpowiedziałazaspanymgłosem,żemążjeszczenie
wrócił,agdytylkosiępołapała,iżjejrozmówcajestpijany,trzasnęła
słuchawką.Fotografrazjeszczewybrałjejnumer,alepaniVatanenjuż
nieodebrała.Zpewnościąwyjęławtyczkętelefonuzgniazdka.
Nadranemfotografzamówiłtaksówkę.Postanowiłobejrzeć
miejsce,gdzieporzuciłkolegę,anużwidelecVatanenciągletam
