Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
RozdziałI
Miłość
Celeprzelotnychistnieńsąjedynieidealne.Gdybyczłowiekbył
istotąniezmiennąbądźczystorozumową-taką,jakimipodob-
nosąaniołowie-jegożyciemkierowałbyjedencel,któremu
podporządkowanebyłybywszystkieinne.Jegoczynyobjaśnia-
łybysamesiebieiniemusiałbyspoglądaćpozaswąwłasnąesen-
cję,duszajegoprzypominałabyzaśkompozycjęmuzyczną,która
gdyrazzapisana,niemogłabyjużsięzmienić,apowykonaniu
mogłabybyćconajwyżejwykonanaponownie.Wrzeczywisto-
ścijednakczłowiekjestzwierzęciemiprzynależydonaturalnego
przepływużycia;konsekwencjątegojestfakt,żecentrumjego
istotyznajdujesięwruchu,jegofunkcjeodnosząsiędotego,
cozewnętrzne,ajegoideałjestnaprawdęidealny.Zachowując
samegosiebie,starasięzachowaćcoś,czymnigdy,wżadnym
momencieswegożycianiebył.Utrzymujeswąrównowagędzię-
kipozostawaniuwruchu.Wpewnymsensiejegocelznajduje
siępozanimsamym,gdyżnieprzynależydodoświadczenia,ale
jestformą,jakątodoświadczeniepowinnoprzybrać.Najgłębsza
strukturabytuczłowiekawprawiagowruchinicnieprzyczynia
siędojegopowodzeniarówniemocno,jakowazmiennośćiod-
daniezewnętrznymcelom.Jeślijegowiedzamajakąśchwilową
