Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Posłańcymyśleli,żesobieznichżartuje.
–Wyjdziemynagłupców,gdypokażemyjego
świątobliwościtylkotookrągłe„O”–powiedzieli.
AleniczegowięcejjużodGiottanieuzyskali,więc
musielisięzadowolićtym,comają.Przesłalirysunek
wrazzpozostałymi,pamiętając,bywyjaśnićOjcu
Świętemu,jakpowstał.
Papieżijegodoradcyprzeglądaliuważniewszystkie
rysunki,agdydoszlidookrągłego„O”,wiedzieli,żetylko
rękamistrzapotrafiłabynakreślićtakdoskonałyokrągbez
pomocycyrkla.Bezchwiliwahaniauznali,żewłaśnie
Giottojestczłowiekiem,jakiegopotrzebują,iniezwłocznie
zaprosiligodoRzymu,bypomalowałścianykatedry.Gdy
wieśćotymsięrozniosła,Toskańczycybylijeszcze
bardziejdumnizeswojegoartysty,aokrągłe„O”Giotta
stałosięprzysłowiemdodziśtampowtarzanym.
–Okrągłejak„O”Giotta,samwidzisz.–Znaczyto:
