Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
ROZDZIAŁ1
Urlaubszug
[9]Kijów–Berlin
Niewiem,corobiwiększewrażenie:wiszący
naszubienicyzprzekrzywionymiodciężaruciała
głowamiczydzieciprzyglądającesięwisielcom.
Tenajmłodszesąnabosaka,wkrótkichportkach.
Aprzecieżjestkoniecpaździernika.Zimategoroku
zaczęłasiędośćwcześnie.Niebacząjednaknachłód;
to,cowidzą,działananiemagnetycznie.Niemcy
specjalniedopuścilijedoszubienic.
Niewiadomo,ktojestautoremzdjęcia.Choćtobyło
zakazane,warszawiacyzrobiliwielepodobnych
fotografii.Powojniebyłyreprodukowanewkażdej
książceopolskiejmartyrologii.
Szubienicbyło10,wszystkierozstawiono
naobrzeżachWarszawy.NaWoli,Szczęśliwicach,
Pelcowiźnie,wRembertowieiMarkach.Gdyoświcie
16października1942r.zawisłonanich50więźniów
Pawiaka,Warszawadosłowniestruchlała.Ofiary
wisiałycałydzień.
Choćnamieściepojawiłysięplakatyznazwiskami
zamordowanych,wielunawłasneoczychciałosię
przekonać,czytoichbliscy.Wobwieszczeniachbyły
literówki,niezgadzałysięimionazabitych,ale
wszystkichNiemcyokreślilimianemkomunistów.Skąd
unichtakiepolitycznerozeznanie?
StanisławaSowińskaodkilkudninienocowała
wdomu.Jejmężaijeszczekilkuznajomychgestapo
wygarnęłoztajnejdrukarninaNowogrodzkiej14.
WdniuegzekucjidostałaprzemyconązPawiakalistę.
Byłotamnazwisko„Kokoszko”,aleprzecieżjejmąż
nazywałsięKokoszyn.Pozatymgestapozwinęło
gozEugeniąPiwińską,szefowąCentralnejTechniki