Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
dokonaćostatecznegowyboru,copowinnomiećwiększeznaczenie–czypra-
widłowościzaobserwowanewprzeszłości,czyteżsubiektywneprzeświadcze-
nieoprzyszłymprzebieguwydarzeń.Należystwierdzić,żedylemattenniezo-
stanienigdyjednoznacznierozstrzygnięty.Omawianyspórsprowadzasiędo
rozbieżnościpoglądównato,wjakimstopniuprzyszłośćbędziepodobnado
przeszłości.Ostateczniemożnasformułowaćomawianyproblemwpostacire-
torycznegopytania:czyzarządzanieryzykiemjestnauką,czyteższtuką?(Hiller-
brandiin.2012,s.113–135).
Zarządzanieorganizacjągospodarczątozbiórrównolegletrwającychproce-
sów.Wujęciuogólnymwszystkieteprocesypodzielićmożnanatrzypodsta-
woweetapy:planowanie,realizacjęplanóworazkontrolęrealizacjiplanów.
Spełnieniesformułowanychcelóworazkontrolaichwykonaniawiążesięzpo-
dejmowaniemdecyzjiirealizacjąokreślonychczynności,będącychichkonse-
kwencją,czemuzawszewgospodarcetowarzyszyzjawiskoryzyka.Procesy
gospodarczecharakteryzujątakiezmienne,jak:czasrealizacji,zakresczynności,
przeznaczonychdowykonania,ujętywsposóbilościowycel,którymazostać
osiągnięty–jesttozbiórcechpodstawowych.Zmiennychtychmożebyćwięcej
niżtrzywymienione.Wtakimujęciuryzykojestcechądodatkową.Jesttoprzy-
padłość(winterpretacjiarystotelesowsko-tomistycznej),któratowarzyszypo-
dejmowanymdecyzjomiwykonywanymdziałaniom.Choćryzykokształtowa-
nejestprzedewszystkimprzezcechypodstawowe,toposiadadużoszerszy
obszarzmiennych,któremogąnaniemiećwpływ.Dochodzątuoddziaływania
będącekonsekwencjąnp.choróbpracowników,zmiannagiełdzie,odkryćnau-
kowych,czyteżklęskżywiołowych.
Wpraktycegospodarczej,zwłaszczawtedygdynaukaoryzykudopieroza-
czynałasięrozwijać,doocenywielkościryzykaużywanoniemalwyłącznie
miarjakościowych,akonkretnewartościryzykabyłyokreślanenapodstawie
intuicjiosobyjebadającej.Mimożeodpoczątkówrozwojunaukioryzyku
upłynąłwięcejniżwiek,awtymczasieopracowanowielemetodilościowych
pomiaruwielkościryzyka,todominującarolaintuicjiwbadaniuomawianego
zjawiskatrwawdalszymciągu.Jednakwprocesachpodejmowaniadecyzjigo-
spodarczychokazujesię,żepomiarwielkościryzyka,opierającysięwyłącznie
naintuicji,jestczęstoniewystarczający.Jegouzasadnienieniekonieczniebywa
przekonującedlawszystkichosóbodpowiedzialnychzapodejmowaniedecyzji.
Wtakiejsytuacjizadanie,jakiestawiaprzednaukąpraktyka,poleganatakim
skonstruowaniudefinicjiryzyka,którazjednejstronybędziemiałanawzglę-
dziejegonaturę,azdrugiejumożliwiocenęjegowielkościnajlepiejwujęciu
ilościowym.
Wnaucefunkcjonujądwazbliżone,choćwszczegółachniejednorodne,po-
dejściadoryzykajakozjawiska.Pierwszeznichtokoncepcjainterpretującary-
17
