Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
1
1KRN12,24;33
Otoliczbadowódcówuzbrojonychnawojnę(...).
ZsynówIssachara,odznaczającychsięgłębokim
zrozumieniemczasówiznajomościątego,
comaczynićIzrael.
A
rielaskradałasięnapalcachwkierunkuśpiących
braci.Pustebukłakinawinowalałysiępopodłodze.Będą
takpewniechrapać,ażdoświtu.Odkąddoroślinatyle,
bywypasaćowce,przynosilinieustannywstydabbie1
JoszafatowiiplemieniuIssachara.
Kemuelobróciłsięnabok.Arielazamarłajakkamień.
Chwilępóźniejsięgnęłapożelaznązasuwkęiuchyliła
toporne,ciosanezcedrudrzwi.Skórzanezawiasy
zaskrzypiały.Arielawstrzymałaoddech.Zerknęłapowoli
przezramię,odetchnęłazulgąnawidokunoszącychsię
iopadającychspokojniepiersibraci.
Patrzyłananichprzezchwilę.Gdybytylkopozwolili
siebiekochać.Alenawetmiłośćrodzicówodrzucili.Ariela
jużwdzieciństwiezrozumiała,żelepiejtrzymaćsię
odnichzdaleka.Dlategowiększośćczasuspędzała
nauboczu.Łzyprzysłoniłyjejwzrok.
Próbującdojrzećcośprzezłzy,zobaczyłaimę2
Joszebę,któragestemdłoniprzywołałajądosiebie.
–Twójabbaudałsięjużnaspotkaniestarszychprzy
studniwSzunem–znaczącoizpełnymmiłości
