Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
żemojacórkamiałatrzylata,onawłaściwieniemówiła,
ajaniedokońcamogłammiećpewność,cosięznią
dzieje.Azdarzałosię,żejejtatadzwoniłdomnie
wieczorem,żejużusnęła,alebardzopłakała,bozamną
tęskni.
Cowtedypaniczuła?
Tosąmomenty,kiedyżyciedajepięściąwtwarztak,
żezalewaszsiękrwią.Siedziszsamawpokojuiniewiesz,
comaszzesobązrobić.Takichmomentówbyło
mnóstwo.
Jaksobieztympaniradziła?
Pogodziłamsięztym,żetojestdoświadczenie,przez
któremuszęprzejść,żetojestmójból,którymuszę
udźwignąć.Bomojedziecisobieostatecznieitak
poradzą.Todoświadczenieichniezabije,sąbezpieczne,
myjebardzokochamy,pomożemyimprzeztoprzejść.
Więcteraztojamuszęsobieporadzićzwłasnymbólem.
Bojeżelijasięroztrzaskam,toniepomogęmoim
dzieciom.Itobyłmójcel.Więcdałamsobietyle
przestrzeninahisterię,ilepotrzebowałam,nie
pamiętam,iletotrwało.Aletambyłistrach,imyśli,
żemożepowinnamdoniegowrócić.
Jaksytuacjasiętrochęuspokaja,atyjesteśzeswoim
byłympartneremwkomitywiedladobradzieci,tojest
moment,kiedypukadociebiepoczuciewinyimówi:
słuchaj,alewłaściwietozobacz,dogadujeciesię
przecież,tomożeprzestań.Atakiemyśliczynawetpróby
zejściasięsąobciążające.Bokiedypodejmujeszdecyzję
orozstaniu,tozwykleonajestjużwtobiezbudowana.
Tylkopotemogarniacięstrach,którycięwywracaikaże
